HOŞGÖR KÖFTECİSİ – Orhan Veli Kanık

HOŞGÖR KÖFTECİSİ
– Orhan Veli Kanık

Si​ze bu ya​zım​ da üç ma​sal​ı bir ba​lık​çı mey​ha​ne​sin​de gör​dü​ğüm bir
dün​ya​dan bah​se​de​ce​ğim.
İşi​niz dü​şer, bil​me​di​ği​niz bir semt​te ka​lır​sı​nız. Ye​mek za​ma​nı
geç​miş, kar​nı​nız acık​mış​tır. “Bir aş​çı dük​kâ​nı bul​sam da iki lok​ma bir
şey ye​sem,” der​si​niz. Do​la​şır​sı​nız, sa​ğa ba​kars​ı​nız, so​la ba​kar​sı​nız,
yi​ye​cek bir şey gö​re​mez​si​niz. Dük​kân​lar​ın ca​me​kân​la​rı, mus​luk​lar,
tes​te​re​ler, ip yu​mak​la​rı, kur​şun bo​ru​lar, tah​li​si​ye si​mit​le​ri cin​sin​den
mal​lar​la do​lu​dur. Dün​ya​nın ma​na​sız bir dün​ya ol​duğ​u​na
hük​me​dec​e​ği​niz ge​lir. Üzül​me​yin. Bu ma​na​sız dün​ya​nın hiç
ola​dı​ğı​nız bir ye​rin​de kap​ı​sın​dan dört bir ya​na ne​fis ke​bap
ko​ku​la​rı ya​yı​lan bir ke​bap​çı dük​kâ​nı ile kar​şı​laş​ma​nız im​kân​sız
de​ğil​dir. İş​te ben de o üç ma​sa​lı ba​lık​çı mey​ha​ne​si​ni öy​le bir yerd​e
bul​dum. Da​ra​cık ka​pı​sın​dan içe​ri​ye gi​rer​ken ak​si bir lafmı
söy​le​mi​şim ne​dir, ters bir müd​a​ha​ley​le kar​şı​lan​dım. Bir ses: “Ne kaf​a
tu​tu​yor​sun, otur​sa​na,” de​di. Üs​te​lik bu se​sin sa​hi​bi bir ka​dın​dı. Ne​ye
uğ​ra​dı​ğı​mı an​la​ya​ma​dım. Otur​dum. Ay​na mı, cam mı, ne ol​du​ğu​nu
kes​ti​re​me​di​ğim bir müs​ta​til​de tab​la​sı ba​şın​da ba​lık sa​tan bir ba​lık​çı
gö​rü​yor​dum. Dur​ma​dan ba​ğı​rı​yor​du:
– Li​ra​ya, bur​ a​ya; li​ra​ya, bu​ra​ya!
Ağız ha​re​ket​le​ri​nin son​ra​dan ses​len​di​ril​miş film​lerd​e​ki​le​re ben​zer
bir ha​li var​dı. San​ki bu ses o ağız​dan çık​mı​yor​du. İl​kin ya​dırg​a​dı​ğım
bu hal​e son​ra son​ra o ka​dar alış​tım ki, ha​ni beş on da​ki​ka su​sa​cak ol​sa
ade​ta ra​hats​ız olu​yor​dum. Mun​ta​zam tik​tak​la​rı​na alış​tı​ğı​nız du​var
sa​ati​niz bir​den​bi​re du​ra​cak ol​sa na​sıl olur​su​nuz? Ona ben​zer bir şey.
Ya​nım​da​ki ma​sad​a üç ka​dın otu​ru​yor​du. Üçü de dük​kân​la ak​ra​ba
gi​biy​di​ler. Be​ni tam bir kül​han​be​yi eda​sıyl​a kar​şı​la​yan ka​dın sor​du:
– Ne içer​si​niz ba​yım? Bi​ra mı, şa​rap mı?
– Bir şey iç​mek mi la​zım? Şa​rap ol​sun öy​ley​se...
Dük​kâ​nın ha​va​sı​na eni ​ko​nu ısın​dı​ğı​mı his​set​ti​ğim bir an​da bu
se​vim​li ka​dı​nın is​mi​ni öğ​ren​mek is​te​dim:
– İs​mim ba​na bi​le la​zım de​ğil, sen ne ya​pa​cak​sın? de​di.
Son​ra ya​nın​da​ki ma​sa​da otu​ran kad​ın​la​ra dö​nüp an​lat​ma​ya baş​la​dı:
– Kar​deş, gel​di ka​pı​ya da​yan​dı. Çat​ça​tı da var, pat​pa​tı da. Ver​sek
de alıp ka​çı​ra​cak, ver​me​sek de. Ha​ni, “Ver de kur​tul!” de​miş. Bi​zim​ki
de o he​sap! Ver​dik, kur​tul​duk.
Ne​den bah​set​ti​ği​ni an​lay​a​mı​yor​dum. Ama hoş bir hi​kâ​ye​ye
ben​zi​yor​du.
Ora​da üç dört sa​at kal​dım. Ben dük​kân​dan ol​dum ama, dük​kân
ben​den ol​ma​dı. O gü​zel ha​va​nın tam ma​na​sıy​la içi​ne gi​re​bil​mek için
ay​nı ye​re tek​rar tek​rar git​mek icap et​ti. Ai​le​den ol​may​a baş​la​dı​ğı​mı
an​cak Mu​al​lâ Ab​lay​la “Fos​for​lu” şar​kı​sı​nı söy​le​dik​ten, dük​kân sa​hi​bi
Etem Ağa​bey​le dert​leş​tik​ten son​ra an​la​dım. Hat​ta o bi​le yet​me​di.
Dı​şa​rı​da dur​ma​dan “Li​ra​ya, bu​ra​ya!” di​ye ba​ğı​ran ba​lık​çı​nın se​si,
tah​ta ma​sa​lar, dar pey​ke​ler, çar​pık is​kem​le​ler​le de ak​ra​ba ol​dum.
Ta​ka​cı, mo​tor​cu, mav​na​cı ar​ka​daş​la​rı​mın dert​le​ri​ni öğ​ren​dim. Ri​ze​li
Mu​sa Kap​ta​nın, Ömer’in, Pa​po’nun hi​kâ​ye​le​ri​ni din​le​dim. O
şar​kı​lar​da, o ses​ler​de, o hi​kâ​ye​ler​de bü​yük bir dün​ya var​dı. O da​ra​cık
dük​kâ​na gi​der​ken ken​di​mi se​ya​ha​te, hem de bü​yük bir se​ya​ha​te çı​kan
bir adam sa​nı​yor​dum. Ge​mi​ci, mo​tor​cu, ta​ka​cı dost​la​rım​la
Gi​re​sun’dan fın​dık yük​lü​yor, Kef​ken açık​la​rın​da de​ni​ze tu​tu​lu​yor,
Kös​ten​ce’de Ni​ko Bar’dan çı​kıp Türk arab​a​cı​nın ara​ba​sı​na bi​ni​yor,
No​vo​ro​sisk li​ma​nın​da ba​la​lay​ka din​li​yor, Ka​zab​lan​ka’ya gi​de​cek bir
pet​rol ge​mi​si​ne tü​tün sa​tı​yor​dum. Bu üç ma​sa​lı ba​lık​çı mey​ha​ne​sin​de
gör​dü​ğüm dün​ya ger​çek​ten ne gü​zel​di! Ça​lı​şan in​san​lar, na​mus​lu
in​san​lar, kar​deş in​san​lar.
Gü​zel bir dün​ya​da ya​şa​mak is​ti​yor​sa​nız siz de öy​le bir mey​ha​ne
bu​lu​nuz.