HER ŞEY TEKRARDIR BİRAZ - Arkadaş Zekai ÖZGER

HER ŞEY TEKRARDIR BİRAZ

Öperse sakalımı biralanmış bir berber

Aşkımın civcivleri kanatlanmış

merhaba

şiirlere kılıç çeken gökyüzü

yerin bu şiirde de bir çocuk ağlamasıdır

(yerin bu şiirde küçük bir çocuk ağlamasıdır)

yani ki sen

EY

li bir heple başlayan

hüzünlerin ve yalnızlığın bekçisi

bütün şiirlerin babası

üvey

babam

merhaba

EY

(artık küçül)

-ey-

acıların güç çeşmesi

suyun artık beslemiyor çocukları

ey babam

merhaba

olmasa babamın karısı

büyütün artık beni

(ağlamak acıların yontulmuş biçimidir

hüzünse bir çocuğun gökyüzünü sevmesidir)

yorgunum bir gülü devşirmekten

görseniz artık

yüzüm

bozulan bir çiçektir

evde kalmış kızların göğsünde sık bulunan

beni solduran akşamüstleridir pencerelerde

çünkü hüznü hüzün besler yalnızca

merhaba

diyorum bir acıyı ikiye bölmek

bir elmayı ikiye bölmek kadar güçtür

görseniz artık

yüzüm

bozulan bir dengedir.

bir serçeyi gökyüzünde barındırmaktan kıyan

(bence bütün serçeler yaşlandıkça serçedir)

güneş(ki göğün orospusudur)

yatar da çirkinliğin baykuş kuşuyla

unutur bir serçeyi kendisiyle sevişmeyi

şimdi yaşlanan bir gökyüzüdür hayatı

aşkı ve sevişmeyi kendisinde arıyan

merhaba

diye bir ses nerden

gelirse küçük bir çocuğun

serçeleri çok seven bir çocuğun

eskiyen yüzüdür güneşe karşı

(babam benim

annemi sana emanet ediyorum)

 

Arkadaş Zekai ÖZGER

ESKİ BİR GÜN İÇİN ŞİİRLER ~ Arkadaş Zekai ÖZGE

ESKİ BİR GÜN İÇİN ŞİİRLER

Ve sevinç güzel bir denizle başladı

ve güneş ipi kalınlaştırıyordu

sonra ansızın uzayıverdi ip

bir ucu orda kaldı

bir ucu bende

ve iki uç arasında sıkışan

karışık bir sevgiyi acabayla büyüten

bir güzelliğin negatifini büyüten

ince bir yüreğe dayanamadı

ip

koptu

sevinç

güzel bir denizle kaldı

ve güneş bir bulutla rahibeleşiyordu

sevgilim

bugün

helva yedim şarap içtim göğe uzandım

avuçlarımda hüzünlü bir aşk

ince kemikli bir eli okşuyorum

göğü okşuyorum

yabani bir diken batıyor avuçlarıma

bir çakıyla parmağımı kesiyorum yanlışlıkla

sanki bilerek yanlışlıkla kesiyorum

sanki aşkı kesiyorum

aşk parmağımda yanlış bir uçurum

dokunurken bırakır ürkek bir martı gibi

çünkü deniz orda

-ben alışkın değilim bir eli martılamaya

çünkü deniz orda

çünkü deniz orda

-heyecan verir bana aşk

çekilir kuytusuna

uzar gider gecede

bırakarak cinsel tortusunu

sevgi

denizin başlangıcı

seni koruyacam

tamamlıyacam

seni kazanmalıyım

istediğim kadar beslerim seni

büyütürüm içimde seni

çok çok çok

bir şey ver bana

seni seviyorum

 Arkadaş Zekai ÖZGER

SAKALSIZ BİR OĞLANIN TRAGEDYASI ~ Arkadaş Zekai ÖZGER

SAKALSIZ BİR OĞLANIN TRAGEDYASI

charles chaplin bir savaşta yitirdim sakalımı

çıkmazlığın grev sesi umutlarımı vururken

yendirdim bıyıklarımı papağan kuşkulara

biraz elma şekeriyle kazıdım sakalımı

lohusa şerbetiyle kazıdım sakalımı

yanaklarım paprika lahmacun ister misiniz

al işte sana böyle yüze böyle güz

demeyin deseniz de sakal yok ya ucunda

bu güz vermedi tarla seneye bıyık kerim

ben ettim siz etmeyin sakal veririm size

iğne iplik elimde bıyık dikerim size

yanaklarım taşlıtarla kurabiye yer misiniz

Sayın bayan dursanıza gözünüze kuş kaçmış

bu bıyık hiç gitmemiş sesinizin rengine

sakalınız uzamış inmiş ta belinize

at kuyruğu yapınız ya da örgüleyiniz

kedinizin bıyığını usturayla kesiniz

yanaklarım bileytaşı ispirto sever misiniz

yoksul ve utangaç bir müşteriyim ben

sizde güneş bulunur mu biraz/kaktüs alıcam

saksılarım yeşersin üç beş bulut verin de

çok üşüdü güneşten şizofreni olucak

çabuk olun lütfen dikenleri solucak

yanaklarım gobi çölü soğuk su içer misiniz

yüzüm eski bir artist yaşlandıkça shirley temple

elimde bir baş soğan bir baş sarımsak

ah ne kadar şakacısınız hiç hamlet oynamadınız mı

olmak ya da olmamak bütün sorun bu

yanaklarım yul bryner şimşir tarak ister misiniz

Arkadaş Zekai ÖZGER

AŞKLA SANA - Arkadaş Zekai ÖZGER

AŞKLA SANA

Alnını

dağ ateşiyle ısıtan

yüzünü

kanla yıkayan dostum

senin

uyurken dudağında gülümseyen bordo gül

benim kalbimi harmanlayan isyan olsun

şimdi dingin gövdende

uğultuyla büyüyen sessizlik

Bir gün benim elimde

patlamaya sabırsız mavzer olsun

başını omzuma yasla

göğsümde taşıyayım seni

gövdem gövdene can olsun

söyle bana ey

ölümün açıklayıcı pervanesi

hangi yavru tek başına yiğittir

hangi yangın bir başına söndürülür

ah herkes susuyor

Hiç kimse bilmiyor içimin yangınını

ah herkes mi susuyor

kalbimi kalbine bağladığım dostum

ah herkes mi susuyor

kalbi kalbimize benzeyen dostlar

bir çarmıh gibi bırakıyorken kendini dünyaya

hayatın ateş renkli kelebekleri

bir bir tutuluyorken korkunç koleksiyonlar için

ah herkes mi susuyor

bağırsam içimdeki dehşeti

hırsım deler mi toprağı

beni

acısıyla onduran

dostumu

aşkla vurduran hayat

sana

yaşananla harlanan bağrımın sevdasını akıttım

dünyanın yeni baharına

çatlarken kadim güneş

bağrım delinirken fidanların kanıyla

anamın doğurgan karnıdır diye

sevgilimin sütlenecek göğsüdür diye

dostumun üretken gülüdür diye

sana bağlandım

sana sarıldım

beni umutsuz koma

tarihle avutma beni

çünkü aşkla sınanmışım sana

sana yangınla, suyla, ateşle

ölümle, yaprakla, şiirle sınanmışım

ey yaşarken kanayan acı

şimşekli gök, tufan, kan fırtınası

uçurum kıyısında hızla büyüyen ot

yapraksız bir ölümün anısı için

körpecik kuzuların derisi için

beni tarihle avutma

umutsuz koma beni

akıtsam deliren sevdamı

Köpürür mü hayatı besleyen su

ey benim

yedi başlı kartalım

her başını

bir dağ başlangıcında koyanım

senin

böyle diri bir akarsu gibi kıvrılan gövdendir

bizim aşkımızı solduranların korkusu

çünkü elbette bir su

kendi akacağı toprağın sertliğini bilir

ve suyun gövdesiyle yırtılınca toprak

artık ırmak mı ne denir

işte devrim

ona benzer bir akışın hızına denir

yarın ne olur bilirim ben

bahar gelir, otlar büyür

ölüm de yapraklanır

bir dağ bulur uzun uzun bakarım

bir çam ağacı gölgesi

güzel kokular veren

bir damla güneş görünce

sana da gülümseyeceğim yarın

şimdi senin uzanıp yattığın otlarda

yarın yeni bir yeşillik büyüyecek

Arkadaş Zekai ÖZGER

BEYAZ ÖLÜM KUŞLARI - Arkadaş Zekai ÖZGER

BEYAZ ÖLÜM KUŞLARI

sonra bir gün anneler de ölür

böcekler ve kertenkeleler ölür

boşalır suyu havuzun kum seddi yıkılınca

sivrisinekler ve kağıttan kayıklar ölür

sonra o gün çocuklar da ölür

biz hepimiz önce küçük birer çocuktuk

sonra büyüdük hepimiz çocuk olduk

balçıktan bir külçe olan dölleri

en iri elleriyle kepçeliyen

ve biçimleyen

ve hep önce kendisiyle biçimleyen

o dehşetli yontucuyu

doğumu ve gebelik sanatının bütün hünerlerini

sütten bir mermere eşsiz bir incelikle işliyen

anneyi o usta nakkaşı

unutmadık

önce anne doğurdu çocuğu acıya

sonra çocuk acıya anneyi ve ölümü kattı

sonra herşey ve herkes çocuktan var oldu

işte yeniden giyiniyor kendini çocuk

bir çiçek gibi kopardı başkalarına uymıyan yanlarını

kendini üstlenmişsin var olmak için susmalar köprü

çocuk çocuk sana bir aşk gerek

bir kuşa bakarken hüzünlendiren, bir güle baktıkça yürek kanatan, bir yüreği açmadan solduran, bir kadınla yatarken çocuk gibi ağlatan, uyuz bir kedi gördükçe kanı kudurtan, suyu yüz derece sıcaklıkta donduran, anneyi üreten babayı coşturan çocuğu güldüren, seni izmirlere çılgın gibi koşturan, bir vagon penceresinden şaşkın baktıran, bir mektubu ısrarla bekleten, umudu dalında çürüten, acıyı dayanılır kılan bir çıbanı irinle onduran aşka merhem sürdüren, güneşsiz bir gök gördükçe öldüren öldüren öldüren.

sevgi: tragedyanın kaynağı yaşamın kökeni insanı var kılan umut

ah nasıl ayrılır aşk ve dostluk birbirinden

can canı sever ötesi yok bunun çocuk

ölümü ve ölümün ölümsüzlüğünü

çocuğu ve çocuğun ölümsüzlüğünü

sevgiyi ve sevginin ölümsüzlüğünü

ah elbette aşktır dostluğu mayalayan

ama kim anlatabilir bu parmak çocuğa

bir dostla bir sevgili arasındaki ayrıntıyı

hayır’lara evet’lere direten

çirkini öptüren kötüyü sevdiren

aşkı sevgiliyle değil kendinle yorumla

kim ki kendini açığa komaktan korkmaz

o saygın bir insandır

herkes kendi yorumunun cellatıdır biraz da

böylece lady chatterley de sevilir giovanni de

böylece lady chatterley ve giovanninin sevgilisi de

elbette her aşk yalnızca kendine sorumludur

ama elbette her aşk yalnıza kendine sorumlu olunca

bir gün aşk ta ölür

işte o gün herşey ölür

şimdi bu yüreği nerelerde beslemeli

bütün saksıları kırılıyorken güneşin büyüsüyle

ve ölümler ilençleniyorken en masum sevinçleri

ve her sevgi kendisiyle çelişiyorken

şimdi bu nasıl domaklar olur yeniden beyazlara

ama şimdi kim kandırabilir sizi

bir ölünün hayat kokan ağzını öpmek için

Arkadaş Zekai ÖZGER

HÜZÜN MEVSİMİ - Arkadaş Zekai ÖZGER

HÜZÜN MEVSİMİ

Gece

bir tabut gibi çöker omuzlarıma

bir ölünün iç çekmesi olur rüzgar

hüzünle düşünürüm uzaktaki bir evi

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

hasreti bir ben bilirim

bir de gecenin gözlerindeki baykuş

baykuş kötü kuş baykuş çirkin kuş

onu hüznümle güzelleştiririm. hüznümle

süsler. bir damın üstüne oturturum

süsler. Damımın üstüne oturturum

- sizi hiç bu kadar yakından görmedimdi

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

abimin acıyla yontulmuş yüzü

yaşlı bir güvercin gibi düşer avuçlarıma

dağılır ses olur acısı

ezberlediğim bir öğüdü yineler bana

- çocuğum üşütme yüreğini

şimdi hüzün mevsimidir bütün şiirleri gezen

ben doğma büyüme evciyim göç benim harcım değil

hasret bana çabuk dokunur yalnızken karanlıktan

korkarım

mesela mevsim kışsa yağmur yağıyorsa

mesela annem de yoksa yanımda

mesela, şimşek de çakıyorsa ben çok korkarım ağlarım

- ana bana kurşun dök. dua oku. üfle ana

ana ben daha çok küçüğüm. bana ninni söyle ana

yalnızım. bunu hep söylüyorum

yalnızım. bunu hep söylüyorum

geceyi çarmıha geriyorum kimseler tapmıyor

hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğine sığmıyor

her şey ne kadar olabilir meraklanıyorum

yüzüme dokundukça tırnaklarım kanıyor

yalnızlığımı hüznümle yoğuran gece

öyle basitsin ki sen bütün şiirlerin içinde

biliyorum. biliyorum bunu da biliyorum

gökteki yıldızlar kadar dizeler yazılsa da

kendime kendimden başka kendim yok

ne utancımı kuşanan bir sevgi

ne çirkinliğimi öpen bir kız

yalnızlığımdan yalnızlığım yalnız

- ana bana bir hal oldu. hep böyle titriyorum

ana çok üşüyorum, ıhlamur ısıt bana

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta

ey insanlar

ey gecede unutulmuşluğumun yargıçları

iğrenerek öpüyorum parmaklarınızı

iğrenerek. hepinizi kucaklıyorum ilkin

ağzınızı dudaklarınızı dişlerinizi öpüyorum

bilmiyorsunuz. ben kendimi öpüyorum

cinsel bir çiftleşmedir çarşaflar

ıslak bir gece en fazla kendini çoğaltır

bir solucan vücuduna yeni bir halka ekler

döllenir acı. sevişme daha da erselikleşir

- hü'yü tanıdım size anlatmalıyım bir gün

size bir gün mutlaka hü'yü anlatmalıyım

geceyse

tükenmişse güneşin güçlülüğü

gök gözlerinin buğusunu yansıtır

senin acın acıların ölümüne gebedir

korkma yavrum

ne gece ne geceler senin

suçsuz mızıkçılığını küçültemez

bir çirkini öpmek için uzattığın yüreğini

güzelleşip bir sevginin göğsüne yatmak biraz

biraz yorgun biraz korkak bir insan sevmek biraz

dayayıp sırtını gecenin duvarına

bir ölünün ağzını dudağını öpmek biraz

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta

ey kanımda tefler çalan mevsimle gelen

sesimi çakallarla boğan gece

hüznüme vur acımı soy

beni de kuşat

boris karlof kadar masum yüzümü

karanlığınla frenkeştaynla

çünkü artık büyütmeliyim içimde nefreti

kalbim ki yıllardır iyiliğe abone

nerde bir insan görse

bırakır sevgi kuşlarını

çünkü o bağışlar yargıçlarını

kendi yasalarını kuramıyan yargıçlarını

ey gecede unutulmuşluğumun suçluları

ey yanlışlığımın yanlış yargılayıcıları

suçum: nefreti öksüz bırakmak

savunmam: sevgimi yüceltmek içindir

sakalım yok biliyorum ama kötü değilim

büyükleri sayarım küçükleri severim

çocukları incitmeden severim. kadını öpmesini

bilirim

sizi de sizi de öpmesini bilirim

- ana ben çok yalnızım. benim başka sevgim yok

içimde utanç çiçeği gibi büyüyor hü

kural tanımayan sevgim benim

aykırım fizikötem doğaüstüm yanlışlığım

aşkım. sevgili yanılgım benim başyargıcım

nefretim nefretim nerdesin

kalbim

bir gün elbette sana hükmedeceğim

elbet geçer bu hüzün mevsimi

bir baykuş bir serçeyle arkadaş olduğu gün

o gün size sevinci de anlatıcam

bir solucan bir leylekle çiftleştiği gün

o gün bahar mevsimidir size aşkı anlatacağım

ve bir gün elbette yıldızları sayacağım

- gelin kucaklayın beni. yıldızları sayamıyorum.

 

Arkadaş Zekai ÖZGER

Arkadaş Zekai ÖZGER - PENCERE

pencereyi kapama

gök dolabilir içeri

sen neyi görebilirsin

ıslak bir bulutun akışını mı

pencereyi kapama

kuş dolabilir içeri

sen neyi taşıyabilirsin

kırık bir dalın yükünü mü

Pencereyi aç

Soluğun çıksın dışarı

sen büyütmedin mi ciğerinde onu

Kokusu hayatı yıkasın diye

Pencereyi aç

Sesin sarsın dünyayı

Duyulur elbet ta ötelerden

Yürek kendini tanır

Arkadaş Zekai Özger