YENİDEN ~ Gülten AKIN

YENİDEN

Karanlık bastı mı gelirsin
Penceremin dibinde durursun
Oyuncaklar kabartma harfler gibi
Elle tutulur gibi garipliğin
Elişi kâğıtlarından çiçekler yaparsın
Yeni şekiller görülmedik renkler ışıklar yaparsın
Dünya güzelse daha güzel olur
Bir şarkı sıcak sıcak yayılır ansızın
Uzanır ellerin gözlerimi örter
Bütün düzenim bozulur
Karanlık bastı mı seninle gelir
Nasıl döner durur ortalarda
Çağrışımlardan kopmuş bir sürü
Tedirgin kuşlar gibi kelime
Elinde aynaların bin bir yanlısı
Ne yandan baksan ölüm
Kurtul dersin kurtul kendinden
Unut yitiklerini
Seni yargılayacak kim
Karanlık bastı mı gelirsin
Penceremin dibinde durursun
Oyuncaklar kabartma harfler gibi
Elle tutulur gibi garipliğin

Gülten AKIN

ALIR MAVİ ATLAR DÜŞLERE GÖTÜRÜR ~ Gülten AKIN

ALIR MAVİ ATLAR DÜŞLERE GÖTÜRÜR

O camlardı mavi atlarını gökyüzünün
Ürkütüp kaçıran dal uçlarına
O atlardı en güzel yerlerinde
-Sağrılarında, yelelerinde- sabahı getiren
Onlardı okşayan atlarını gökyüzünün
Uykulu ve beyaz, uykulu ve beyaz
Düzgün ve iyi görülen her şeydi
Uyanmanın ilk serinliğinden
Ve çayla başlanırdı -Asıl güçlük bunda-
Kırmızı ve güzel sonra sıcağı getiren
Yürümeyi ve binmeyi getiren asfaltı, taşıtı
Yelin mavi atlarını ürküten.
Üstümüze çöken o kusursuz ağırlıktı
Buyurmaya buyruk tutmaya gereken ağırlık
Başımızda bir gürültü koskocaman
İsteksiz uyuyan çocuklar gibi
Saklanmaya götürülen sözcüklerden
O küt adamlardı kızgın ve yan yana
Kış atları sanki kendi karanlıklarında
Yaşamanın olumsuz kapısını bekleyen
O söylemediğimiz sözcüklerdi
Yürütüp gemilerini bilinçaltlarının
Azgın sularından düşlere iten
Tatlı saatlerdi, kurtuluştu onlar
Yemekler yenmiş çocuklar uyumuş
Gazeteler ardında dinlenilen
Isırmayan kurtlardı yılanlardı

Şuydu buydu ama gerçek başka
Bendim korkudan terleyen terleyen
Denizlerin gelir, sonra dağlarında
Olmadık bir güçle yürürüm geçerim
-Ne mi istedin al - Beyaz atınla
Sen düş, sen.

Gülten AKIN
"Kestim Kara Saçlarımı"

KESTİM KARA SAÇLARIMI ~ Gülten AKIN

KESTİM KARA SAÇLARIMI

Uzaktı dön yakındı dön çevreydi dön
Yasaktı yasaydı töreydi dön
İçinde dışında yanında değilim
İçim ayıp dışım geçim sol yanım sevgi
Bu nasıl yaşamaydı dön
Onlarsız olmazdı, taşımam gerekti, kullanmam gerekti
Tutsak ve kibirli -ne gülünç-
Gözleri gittikçe iri gittikçe çekilmez
İçimde gittikçe bunaltı gittikçe bunaltı
Gittim geldim kara saçlarımı öylece buldum
Kestim kara saçlarımı n’olacak şimdi
Bir şeycik olmadı – Deneyin lütfen –
Aydınlığım deliyim rüzgârlıyım
Günaydın kaysıyı sallayan yele
Kurtulan dirilen kişiye günaydın
Şimdi şaşıyorum bir toplu iğneyi
Bir yaşantı ile karşılayanlara
Gittim geldim kara saçlarımdan kurtuldum

Gülten AKIN

ALACA DAĞLARDA SARI ÇİÇEK ~ Gülten AKIN

ALACA DAĞLARDA SARI ÇİÇEK

Alaca dağlarda sarı çiçek

Açar kimse duymaz sabaha kadar

Alaca dağlarda sarı çiçek

Sevgisinden yalnızlığından korkar

“Alın çevremden hatıraları

Beni bir kere aydınlığa bırakın”

Bu yaşamadan çok ölüme yakın

Bu kendikendinde solan maviyi

Siz hatırlamadan edemezsiniz

Şekil siner daha siner

Ses daha uzar yağmur içinde

Bir yük katarı geceleri

Şehri karanlığından ayırır

Siz düşünmeden edemezsiniz

“Açsam içimi bir mendil gibi

Bıraksam rüzgâra rüzgâra”

Gün günden kırılan siz ezilen siz

Siz düşünmeden edemezsiniz

Korkar sevgisinden yalnızlığından

Eğilir toprağa toprağa

Alaca dağlarda sarı çiçek

Bekleyin her gece bekleyin bekleyin

Bir gün unutulmuş bir aynadan

Bütün sevgiler size dönecek

Gülten AKIN

YENİDEN - Gülten AKIN

YENİDEN

Karanlık bastı mı gelirsin

Penceremin dibinde durursun

Oyuncaklar kabartma harfler gibi

Elle tutulur gibi garipliğin

Elişi kağıtlarından çiçekler yaparsın

Yeni şekiller görülmedik renkler ışıklar yaparsın

Dünya güzelse daha güzel olur

Bir şarkı sıcak sıcak yayılır ansızın

Uzanır ellerin gözlerimi örter

Bütün düzenim bozulur

Karanlık bastı mı seninle gelir

Nasıl döner durur ortalarda

Çağrışımlardan kopmuş bir sürü

Tedirgin kuşlar gibi kelime

Elinde aynaların binbir yanlısı

Ne yandan baksan ölüm

Kurtul dersin kurtul kendinden

Unut yitiklerini

Seni yargılayacak kim

Karanlık bastı mı gelirsin

Penceremin dibinde durursun

Oyuncaklar kabartma harfler gibi

Elle tutulur gibi garipliğin

Gülten AKIN

DÜĞÜN VE KAR - Gülten AKIN

DÜĞÜN VE KAR

Sıcak aydınlık bir düğün kederi 

yoğun karla, ıssız geceyle uyuştu 

bizi kapıdan geçirmişlerdi 

küçük kız, genç kadın yalnız 

herkes içerde kaldı 

sokak boyunca ikimiz

benim göğsümde kar, senin dizlerinde

beyaz tiftikten atkınla öyle

yürüdük

herkes orda kaldı

üveydiler mi ya da kış günü

keyiflere, sıcak odalara bağlı

kar yükseliyordu ayaklarımız

ince bedenimize ağır

donuyorduk

yokuş boyunca usul

kanatlı kapının önünde durunca

sarıldık, ağladık

öyle dingin öyle yumuşak

ince ipekten

gülümser hüzünlü

çılgın çekingen

en uzak uçları birleştirerek

öyle de onurlu durmak

ölüm seninle benim aramda 

aşılmaz bir duvar ördü 

ertesi karlarda geceleyin 

bir başıma acıyla büyülü 

hasretle dağlanarak 

yürüdüm

Gülten AKIN