MASAL KOKUSU ~ Hasan Hüseyin Korkmazgil

MASAL KOKUSU 

Ben bu kapıları bir bir açarım açmasına ama kırarım

Şehzadelerle gitti ölü devin altın anahtarları

Masallara dönük yüzlerinizde o hiç eksilmeyen kaygu

O donuk maviliği masal cennetlerinin

Bırakın işte gözleriniz alın işte yumruklarınız

ama siz aptalsınız aptalsınız

Birgün masallaşırsam görün işte cüceliğimi

Aktıkca büyüyen sulardı benim şarkılarda aradıklarım

Ben bu kapıları bir bir kırarım kırmasına ama siz korkaksınız

Daha çocuk bile değilsiniz siz

Devler çizersiniz altın sarayların kapılarına

sonra durup ağlarsınız ağlarsınız

Bu kan sizin kanınız , evet ama ya siz kimsiniz

Neden böyle yorgunsunuz neden böyle aldatılmış

Alıcıkuşlar döner ürpertili etlerınize

Mumyaların gölgesinde piramitler dikersiniz

Atı otu iti eti bırakıp gerçek saraylarda

sürülerle kaçarsınız kaçarsınız

Aktıkça büyüyen sulardı benim şarkılarda aradıklarım

Hasan Hüseyin Korkmazgil

AĞUSTOS ŞİİRİ ~ Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

AĞUSTOS ŞİİRİ

yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
hep böylesi havalar besler fırtınaları
korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek
duymazdım durgun suların bezgin türkülerini
alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
bir rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor
esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım
geri dönsen bile ben artık o ben olmayacağım
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim
beş numara lamba kaderi var mısralarımda benim
yitirmişim yıldız ışığında dost çizgileri
deli çizgi gözlerimi kör etmiş kör etmiş kör etmiş
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi
çığlıkçığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin
gökmavisi bir türkü dolanmış yüreciğime
selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde- neyleyim
insan demişim kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum
kaderim kaderleri demişim allı'nın kızı
sen olmasan ben böyle değildim
böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim
bir yangınsonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı
yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Rüzgar gibi ağustos geçti ellerimizden
Meyvalar bizi bal renkli günahlara çağırıyorlar
Bir yanda yaşanmamış günlerin hırsı
Bir yanda boşa geçen gecelerin acısı
Malum o dramın en güzel perdesindeydik
Ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı
Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik
Her gören didik didik bizi denetliyordu
Biz kendi derdimize düşmüştük
yılandere ölüler yatağı helalim ölüler
katran mazot bidonları paslı putreller
kargalar üşüşmüş ahmedo'mun ellerine kargalar
ahmedo'mun düşlerine yılan çıyan doluşmuş
garipler mezarlığı doymamışlar dünyası
yıkılası karakuşak kurudere sırtları
ahmedo'm bir yaz bulutu bir varmış bir yokmuş
fenerler titreşiyor bıçaklanmış türkülerin gözbebeklerinde
vinçler beni balçık gibi akşamlara bindiriyorlar
sen olmasan şu sabahlar olmasa
şu benim büyük büyük susamışlığım
bu mızmız takvimi bir solukta susturacağım
yılandere ölüler yatağı helalim ölüler
rüzgar gibi bir ağustos geçti ellerimizden
meyvalar bizi balrengi günahlara çağırıyorlar
biryanda boşa geçen gecelerin acısı
malum o dramın en güzel perdesindeydik
ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı
göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydi
duracak vaktimiz yoktu bitmiştik
her gören didik didik bizi denetliyordu
biz kendi derdimize düşmüştük
orda da akşamlar olacak allı'nın kızı
kanlı mendil gibi ağustos akşamları
şu benim çektiklerimi görmiyeceksin
belki yanında başkaları olacak
belki düşlerine bile girmeyeceğim
gün oldu acıların şiirini yaşadım
gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım
bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı
ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin
dokunsan parmaklarıma tutuşacağım
yine ağustos gelse elele versek
sen anandan kaçsan ben yalnızlığımdan
yeni yoldan sazanlı çaydan geçsek
güneşin bahçeleri emzirdiği saatte
susamışlar aşkına, kandım diyesi
                         uzun uzun öpüşsek
yine ağustos gelse kovulsak cennetimize
şantiye hiç durmadan ötse bağırsa
lazoğlu büyükharflerle sövse işçilerine
damlarda kaysı yarsalar rumeli göçmenleri
dillerini sevdiğim kıvırcık dillerini
ıssız bahçelerden geçsek unutulmuş sokaklardan
çocuklar mavi mavi gülüşüp kaçışsalar
bir masal dinler gibi sessizliği dinlesek
kendimizi dinlesek köklerin çığlığını
seni kollarıma alsam, yine yumsan gözlerini
yine kapışılsa yavrum, batan şehrin hazineleri
biz yine kendi derdimize düşsek
yere batan şehrin tek yalnızıyım
yüzyılın ağrısını anlıyarak çekiyorum
ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler
tepmişim rahatımı boynubükük mutluluğumu
                            yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum
istemem sarmasın yumuşak duygular susuzluğumu
geceler bıçak bıçak böğrümde yatsın uyusun
kaderim kaderleri demişim allı'nın kızı
                               ellerimi kemirmekten memnunum
düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz
en güzel günlerinde gençliğimizin
ölümden ötesini aklım almıyor
beterin beteri var diyenlere inanmıyorum
istesek cenneti kurtarabiliriz
ben bir ışık için tepmişim rahatımı
ellerimi kemirmekten memnunum
bu güleç yüzlülerin bu acı türkülerini
bu yoksul yerleri anlıyarak seviyorum
delice anlıyarak allı'nın kızı
Yüreğim sızlıyor
Bu roman iyi bitmeyecek.

Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

AĞUSTOS ŞİİRİ - Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

AĞUSTOS ŞİİRİ

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum

Hep böyle havalar besler fırtınaları

Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek

Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini

Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı

Bir rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor

Esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım

Geri dönsen bile ben artık o ben olmayacağım

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim

Beş numara lamba kaderi var mısralarımda benim

Deli çizgi gözlerimi kör etmiş, kör etmiş, kör etmiş

Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi

Çığlık çığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin

Gök mavisi bir türkü dolanmış yüreciğime

Selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde, neyleyim

İnsan demişim, kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum

Kaderim kaderleri demişim güzelim

Sen olmasan ben böyle değildim

Böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Rüzgar gibi ağustos geçti ellerimizden

Meyvalar bizi bal renkli günahlara çağırıyorlar

Bir yanda yaşanmamış günlerin hırsı

Bir yanda boşa geçen gecelerin acısı

Malum o dramın en güzel perdesindeydik

Ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı

Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik

Her gören didik didik bizi denetliyordu

Biz kendi derdimize düşmüştük

Orda da akşamlar olacak güzelim

Kanlı mendil gibi ağustos akşamları

Şu benim çektiklerimi görmeyeceksin

Belki yanında başkaları olacak

Belki düşlerine bile girmeyeceğim

Gün oldu acıların şiirini yaşadım

Gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım

Bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı

Ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin

Dokunsan parmaklarıma tutuşacağım

Yere batan şehrin tek yalnızıyım

Yüzyılın ağrısını anlayarak çekiyorum

Ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler

Tepmişim rahatımı, boynu bükük mutluluğumu

Yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum

Düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz

En güzel günlerinde gençliğimizin

Ölümden ötesini aklım almıyor

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum

İstesek cenneti kurtarabiliriz

Ben bir ışık için tepmişim rahatımı

Bu güleç yüzlülerin, bu acı türkülerini

Bu yoksul yerleri anlayarak seviyorum

Delicesine anlayarak güzelim

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek.

Hasan Hüseyin KORKMAZGİL