KADINLAR ~ Bejan MATUR

KADINLAR

Mavi dövmeleri
Ve bitmek bilmez yasların çürük izleriyle
Durup ateşe bakıyorlar.
Rüzgar estiğinde hepsi ürperiyor
Göğüsleri değiyor toprağa

Ellerinde yanan odunlar taşıyan kadınlar
Siyah kazanların pası çökmüş yaşlılığıyla
Dolaşıp duruyorlar.
Ateşin öfkesi kabardığında
Sesler artıyor.
Orada ateş hiç bitmiyor
Söndürmek bir bela

Göğüsleri pörsüyen kadınlar
Ellerinin korkunç inceliğiyle
Tutacakları odunların sertliğini düşünmekte
Ve susmaktalar.
Sustuklarında yaşları farkedilmiyor
Toprak kokuyor bağırdıklarında

Nereye yaslanacaklarını unuttuklarından
Gözlerini toprağa bırakıyorlar
Çünkü bulutlar gökte kalıcı değil
En içten
Toprağa veriyorlar kendilerini
Ve kokuyorlar arasıra

Bejan MATUR

YILDIZ SOYUNDAN BİR ÇİÇEK ~ Bejan MATUR

YILDIZ SOYUNDAN BİR ÇİÇEK

Yıkılmış şehrin sessizliğne
Çekilirken sen,
Kapanan kapıların ağırlığına,
Yıldız soyundan bir çiçek
Açıyor kalbimde.
İstemenin bilinci
Ve aşk
Giriyor kanıma
Duyuyor musun?

Nereye gidiyoruz biz
Hangi yüksekliğe
İnsan için başlayan hangi masala?
Ya kendi masalımız,
İç içe geçmiş karmaşasıyla
Çocuklukta kalan rüyamız?
Nereye gidiyoruz biz
Ülkemize mi?
Var mı sahiden?

Bejan MATUR

İNCİ ~ Bejan MATUR

İNCİ

Bir inci saflığıyla
Bekledim çukurumda
Beyaz bir taş olmalıydı uykum.
Beklesem olurdu zamanla.
Göğsümde gezinen ağır el
Kal dedi.
Beklemek kaderidir incinin
Olmak kaderi
Kal çukurunda.

Karanlık içimi kemirmeden
Çıkmalıydın
Hoyrat olmayan bir tenin dokunuşuyla.

Göğsümdeki ağır elin
Gölgesiyle uyandım.
Porselen ceylanın bakışı,
Memelilerin o çok titrek yol boyunca
Mavi ayakları.
Değişti yok aslında bir şeyin.
Kalbim, uzun siyah giysili adamların
Bakışlarıyla dondu o taş köprünün ortasında.
İnsan babasını hatırladığında ağlarsa
Olur tarih.
Kökleri kurur
Belki ondan.
Dağlara gidelim biz en iyisi
Bağıralım.
Belki eski bir sesle hatırlarız geçmişi
O koca şehrin yerinde şimdi
Sadece bir kar kuyusu var.
Ve kurtlanır kar diyorlar
Kurtlanır kar.

Olmuyor böyle
Daha doğurmadığım bir çocuk var
Ve şunun şurasında kaç yılım yaşayacak
Ölümler görecek
Aşı k olacak.

Bejan MATUR

ORADA OLSAYDIM - Bejan MATUR

ORADA OLSAYDIM

Orada olsaydım uyuturdum seni

Diyorsun.

Birlikte yağmuru dinlerdik.

Ve bitmeyen konuşmasını akasyanın.

Burada olsaydın

Uyku olmazdı.

Saçlarım uzamış

Rüyada sarmaşıklar gibi

Senin duvarlarına uzanıyor.

Yan yana

Ve yokuz.

Bejan MATUR

AYNI TOPRAKLARDA ~ Bejan MATUR

AYNI TOPRAKARDA 

Güneş solumda ve dikenlerin yolunu aydınlatıyor.

Çocukluğumla aramda ölüm var.

Ölümle hayat arasına sıkışmış, uykulu, kadim bir tepedeyim.

Annem yoldan gelmiş yol olmuş kardeşime,

Ölümleri gösteriyor. Birlikte ağlıyorlar.

Ben güneşe ağlayacağım. Issızlığına bu tepelerin.

Ve yanımda soyunmuş derisiyle bir yılanın, çok istese

Lapis olacak mavi bir taşın rehavetiyle bakınıyorum.

Neresi yurdum?

Güneş belki de.

O hep duran. Çocukluğumu tanıyan eski dostum kaplumbağa.

Mezarları hatırlatarak, küçük bir kızın yanağından öper ve

Hoşça kal der. Dön annene.

Git ve unut yaradılışı.

Güneşe bakarak kanını akıtmış arkadaşını

Ve yılanların hikayelerini unutmalısın.

Gözaltlarına yerleşen çizgiler

Çocukluğa dönüyorsa,

Aynı topraklarda,

Gelinciklere bakınca,

Aşk başlar.

Bejan MATUR

BEYAZ MESELÂ ~ Bejan MATUR

BEYAZ MESELÂ

İnsan duvarları olmayan tapınakta

Bir gece uyusa

Sanıyor ki kederi azalacak.

Ama yetmiyor

Bezler bağlıyor

Bulduğu her ağaca.

Hikâyeler anlatıyor

İnanıyor aşkın hep olacağına.

Oysa aşk biter

Dinginliği başlar göllerin.

Bekleyiş,

Sonsuz mavi bir göz olur

Camdan ve gittikçe uzayan.

Acı verir bazan renkler

Beyaz meselâ

Kuş gibidir insan beyaz bir yatakta

Ölümü gibi çocukların

Soluğu kesik

Suda dolaşan.

Bir kaya mezarında ağlayan adam

Ölülerini suya ve göğe gömüp,

Gelir acısıyla avunmaya.

Dua ve kuş gibidir zaman

Bir şey olur bulutlara,

Bir ağırlık

Bir koyuluk taşırlar uzaktan.

Tuhaf yitik hayatların

Seslerini doldururlar kovuklara.

Bir şey olur

Sarnıçtaki sularda

Unutulmuş anahtar parlayınca

Yağmurumuz der biri

Sarnıçlarımızda gizli

Acımız avuçlarımızda.

 

Bejan MATUR

KAR YAĞIYOR - Bejan MATUR

KAR YAĞIYOR

Kar yağıyor

Şehir bilmediği

Bir kardeşliği uyuyor şimdi.

Ve sen

Kalpte genişleyen o haritada

İlerliyorsun.

Yağıyor mu üzerine

Senin de kar?

Şimdi boğazdan geçen yolcular

Sonsuzluğa taşınırken

Biliniyor seni özlediğim.

Bejan MATUR

Bejan MATUR "aşk/olmayan"

GEÇMİŞİN YÜKÜ

İnsan hep başlangıca inanıyor

Annenin dokunuşu

Ve ilk soluk

Bir el saçlarda gezinirken

Şefkatli bir yürek

Öyle sanıyor dünyayı.

Rüzgâr esecek

Ve taşıyacak çocukluğu,

Senin bildiğin

Dokunduğun rüzgâr.

İnsan ilk olana inanıyor hep

Koşarak bulduğumuz kapılar

Kapanmadan daha

Bir ışığın aydınlattığı ev,

Geçmişin yükü

Omuzlarımıza çökmüş

Ve bırakmışsın beni çoktan.

Hiç tutmamış gibi

Bırakmışsın beni

Hiç tutmamış gibi.

 

Bejan MATUR

"aşk/olmayan"