Friedrich Nietzsche / İŞARET ATEŞİ

İŞARET ATEŞİ

Burada, adanın denizlerin ortasında çıkıverdiği, 

bir kurban taşı gibi birdenbire yükseldiği yerde, 

burada, kara göklerin altında tutuşturuyor 

Zerdüşt koca ateşini,

yollarını kaybetm iş gem icilere işaret ateşi, 

bir cevap verebileceklere soru işareti...

Beyaz-gri karınlı bu alev 

-arzulaması yalıyor soğuk uzaklıkları, 

hep daha arı yüksekliklere uzatıyor boynunu sabırsızlıkla dikelmiş bir yılan: 

bu işareti takıyorum kendi kendime.

Benim ruhumdur bu alev:

Kanmazca susuz hep yeni uzaklıklara, 

durgun yalazını fırlatıyor, yukarlara.

Ne demeğe kaçtı Zerdüşt hayvandan da insandan da?

Ne demeğe bıraktı sağlam karalan?

Altı yalnızlığı tanımıştı bile

ama yetmedi ona denizin yalnızlığı,

ada bıraktı tırmansın, tepe bıraktı yansın, alev olsun,

bir yedinci yalnızlığı, yukarıya,

attı şimdi oltasını arayışla,

Ey yollarını kaybetmiş denizciler! Ey sönmüş yıldızların artıkları! 

Siz ey geleceğin denizleri! Ey keşfedilmemiş gökler!

İşte atıyorum bütün yalnızlara oltamı: 

bir cevap verin alevin sabırsızlığına, 

yakalayın bana, yüksek dağlarda bekleyen balıkçıya 

yedinci, sonuncu yalnızlığımı!

Friedrich Nietzsche (1844-1900)

Türkçesi: Oruç Aruoba

Nietzsche: Complete Piano Music

Sayısız diğer iyi eğitimli Alman çocukları gibi, Friedrich Nietzsche de piyanoyu çocukken aldı ve Beethoven ve Schumann dünyasına daldı. Ancak, çoğu zamandan farklı olarak, daha sonra felsefi yazılarını ayırt edebilecek tek bir düşünceye sahip bir müzikle müzik peşinde koşuyordu. Genç yaşlarında fugular, sonatlar ve fanteziler ile bir Mass, bir Miserere, hatta bir Noel Oratorio gibi daha iddialı eserler besteledi: En kötü şöhreti olan bir tanrıdan gelen yüce bir ironi, “Tanrı öldü”. Onu öldürdük.Basel'deki üniversite çalışmaları hem Hıristiyanlığı için para ödedi, hem de kompozisyona döndüğünde, şimdi kendi müziğinin en bilinen parçaları olan şarkıları yazdı ve birkaç kayıt aldı. 1876'da Dostluk'tan Dostluğa, 24 yaşında olgunlaştıktan sonra, birkaç yıl boyunca müzik yazmayı bıraktı, ama hayata döndü ve Beethoven sonatlarını bir zamanlar sifilizlerin yıkımından etkilenen yürekle oynayabilirdi.

Besteci: Friedrich Nietsche
Sanatçı :Jeroen van Veen (piano)

Like countless other well-educated German lads, Friedrich Nietzsche took up the piano as a child, and immersed himself in the world of Beethoven and Schumann. But unlike most of them, he pursued music with a single-minded devotion which would later distinguish his philosophical writings. During his teenage years he composed fugues, sonatas and fantasies, as well as more ambitious works such as a Mass, a Miserere, even a Christmas Oratorio: a sublime irony coming from one whose most infamous pronouncement would be that ‘God is dead. We have killed him.’
University studies in Basel put paid both to his Christianity, but when he returned to composition he wrote songs which are now the best-known part of his own music, and have received several recordings. Having composed the Hymn to Friendship in 1874, at the ripe age of 24, he gave up writing music for several years but returned to itlater in life, and he could still play Beethoven sonatas by heart once afflicted by the ravages of syphilis.

Composer : Friedrich Nietsche
Artist :Jeroen van Veen piano

YALNIZ - Friedrich NİETZSCHE

YALNIZ

Haykırışan kargalar

Darmadağın uçuşuyor kente doğru

Nerdeyse yağacak kar

Yeri yurdu olanlara ne mutlu!

Donmuş kalakaldın,

Hanidir gözlerin arkada!

Boşuna kaçışın, ey çılgın,

Kıştan uzaklara!

Dilsiz ve soğuk binlerce çöle

Açılan bir kapıdır dünya!

İnsan senin yitirdiğini yitirse

Bir yerlerde duramaz bir daha!

Sen şimdi solgun, sarı

Kış gurbetlerine lânetli,

Hep soğuk gök katlarını

Arayan bir duman gibi.

Uç git, kuş, söyle ezgini

Issız çöl kuşlarının sesiyle!

Göm, gizle, ey çılgın, kanayan kalbini

Buzların, alayların içine!

Haykırışan kargalar

Uçuşuyor kentten yana, dağınık:

Nerdeyse yağacak kar

Yeri yurdu olmayana çok yazık!

Friedrich NİETZSCHE