İKİ DENİZ ŞİİRİ ~ Koray FEYİZ

İKİ DENİZ ŞİİRİ

I.

bu sonsuz denizde,

dalga olarak çarptığım her kumsaldan

bir kum tanesi olarak

geri dönmek istedim hep

istedim ki

ben de bir dalgacık oluşturayım

kuytu bir taş gibi

kendi yalınlığında

rahat ve huzurlu,

zaman zaman

kendi asiliğinde yalnız,

herkes için olmaktan

kendini olduğu gibi

ortaya koymaktan gururlu,

önünde durduğum sinema dolup boşalırken,

sokaktan geçenler

bir gölge aradığında

sürekli ve kesintisiz orda.

bu sonsuz denizde,

topal bir mavna gibi yürürken

sekiyor zaman

teknesi yara almış

bir önceki gün fırtınadan,

sağır duvar kör göz

lambanın fitili gibi titriyor yüreğimiz

beton yağmurun tazeliğine,

kent suya özlemini gideriyor,

su çağlamıyor,fışkırmıyor,çiseliyor

bu sonsuz denizde,

sabahtan oturuyorum

danteline anıların,

aşk yitip gidiyor

her çiçek kendi rengiyle yitip gidiyor,

bir kaya gibi çöküyorum

derinlerine devrildiğim

bu çocuğun.

II.

kuşlar birikmiyor yapraklarına

bu ceviz ağacının

gölgesinde serinlerken

bir sis çanı,

küçük dalgaların vurduğu

sahiller için.

bir deniz günün birinde

büyük dalgalar da getirir diye düşünüyorum.

dalga geri döner,

bir diğerini çağırır bu kumsala

her zaman.

sen güneşi alarak

bana karanlığı bırakıp gittiğin için

yalnızlığımın avlusunda

sabahıma biriken

kuşlar yok,

salih bolat'da yok ortalarda

bu son günlerde,

bir sis çanı da yok.

ama sis basıyor içimi,

ve düşünüyorum

çepeçevre sarıldığım için,

dalgalanmayan

bir ölü deniz

ya da çarpacak

bir dip kaya bulamadığım için,

deli deli gidip gelen

bir açık deniz

değilim.

 

Koray FEYİZ

YOL KENARINDA ~ Koray FEYİZ

YOL KENARINDA

süvarinin atı,kuşun kanadı, 

gülün yaprağı ka­dar yakındım sana, 

her gün su verilen bir pencere önü 

menekşesi gibi severdim seni.

her giden peşinde izler bırakır. 

ister kuma, ister suya, 

isterse de bir parça kâğıda yazsın…

izlerini okumak isteyecek biri yoksa eğer; 

rüzgar eser kum dağılır, 

güneş doğar su buharlaşır, 

yan­gın çıkar kâğıt külleşir.

ne paris gibi aşk kokusu var; 

ne moskova gibi fırtına,tipi,kar 

havada gizli,tehlikeli ve çarpıcı bir elektrik. 

çantam harita dolu olmasına rağmen 

yönümü kaybediyorum.

hep kırılmayı beklediğim yol kenarında 

yolu seyrediyorum yine de 

çok şey anlatır gibi yaparak, 

hiçbir şey anlatmadan sanki.

gidemediği için mi kalır insan, 

yoksa kaldığı için mi gidemez?

kırık değilim,umutluyum hatta 

birkaç kez düştükten sonra, 

artık dizlerim alıştı kabuk bağlamaya.

süvarinin atı,kuşun kanadı, 

gülün yaprağı ka­dar yakındım sana, 

her gün su verilen bir pencere önü 

menekşesi gibi severdim seni.

Koray FEYİZ

ACI BİR ŞARKI ~ Koray FEYİZ

ACI BİR ŞARKI

                                    -Şair Özlem Sezer için-

Bir yaprağım eski, 

Bu parkta,senin elden ele dolaştırdığın.

Ölü kuşlar mevsimi:Güz! 

                          dallarda kırık aşkları gönlümün.

Bir bankın içine birikmiş duruyor  

                                   kokusu bir karanfilin 

Kokluyorum, 

                       sen kokuyorsun. 

İğne ucu ayrılıklar dışında…Bilmiyorum, 

Eskiden olduğu gibi pek konuşmuyoruz  

                                       karşılaştığımızda, 

İki ayrı yöne giden iki ayrı kuğu gibi. 

Bir gölgesi var ama ağırlığı yok anıların 

                                             yüreğimde. 

Biliyorsun.

Dün bu parkın rüzgar almayan bir yerinde durdum, 

Kuğular kaskatı ağır ve bomboştular. 

Bir alev gibi yaladılar sanki yüzümü,kasıklarımı, 

Ucu kanlı hançerleriyle sırıtan kuğular, 

İçimde yalnızca acı bir şarkı bıraktılar,  

                              senin için yazılmış bir şarkı… 

Koray FEYİZ

DÜŞLER - Koray FEYİZ

DÜŞLER

üzülme diyorum kuşlar bir gün dönecek

bir gün umutla rüzgarı alıp terkilerine

dönecek kuşlar,sen de bana döneceksin.

bakacaksın pencerende bir ay çöreği

geceden birikmiş avuçlarında kokusu

özlediğin çiçeklerin,sen de bana döneceksin.

bir gün umutla kuşların terkilerinde

gurbetini getirip bırakacaksın öyle

gözlerimin rıhtımına…demirleyecek takalar;

ele avuca sığmayan sözcüklerim,

yelken açan pupa yelken umuda işte

onlar canımı acıtan yalnızlıklarım,

kalbimin yılkıya bıraktığı aşklar.

dün kumrular sokağından geçtim yine

kuşlar yoktu,ben kuşları hiç unutmadım

sen de arada bir anımsasan diyorum iyi olur.

iyi olur,kuşlar gitgide azaldı çünkü.

ağaçlar sağır,dal yaprak kör.

behçet’in kuşlara yazdığı şiirleri bir anımsa,

kuşları çok severdi behçet…unutma.

orhan gürayman’da severdi yaşarken.

belki bir gün behçet de döner bakarsın

gençliğimizin masalı,bir parmak gökyüzü

sızıyor alnından,boş çerçevenin asılı

olduğu eski bir duvarda oldukça kirli.

resim nerde? …bizim koğuşta çektirdiğimiz,

nerde hüzne açılan avlusu kalbimizin?

üzülme kuşlar bir gün dönecek,sen de

bana döneceksin,sırt

çantanda yağmurlar.

sabrın kestiği ırmak patlamaz kardeş,

denize hasret geçen bir ömür…dahası

yaprağı dalına hasret kalmış bir güz

olmaz asla senin hayatın,senin hayatın…

çocukların içtiği bir pınar gibi…

güz’ü severim bilirsin sapsarı

bir pencerede oturup akşamı beklemek,

takaları…onlar yoktular ancak

bir şiir biliyordum adı “takalar” olan.

herkes bir şeyleri bekler

nedense kimi

yitirdiklerini bekler ha babam kimi

deltası olmayı bir ırmağın yaşamınca

düşler yalancıdır oysa düşler…düşler;

kalbimin yılkıya bıraktığı aşklar.

Koray FEYİZ