TUTUNAMAYANLAR - Oğuz ATAY

"Sevmek zor geliyor. Alışmamışım, yoruluyorum. Her an sevdiğimi düşünemiyorum. Bazen atlıyorum. Boşluklar oluyor. Bunları boş sözlerle doldurmaya çalışıyorum. Oysa ben her an sana bakmak, bir sözünü kaçırmamak; bir kıpırdanışını, yüzünün her an değişen bütün gölgelerini izlemek, her an yeni sözler bulup söylemek istiyorum. Her mevsimde, her gittiğimiz yerde, insanlarla ve insanlarsız, aşkın değişen yansımalarını görmek istiyorum. Bütün bunlar beni yoruyor. Sen orada duruyorsun ve beni seyrediyorsun sadece. Senin için sevmek, su içmek gibi rahat bir eylem. Ben her an uyanık olmalıyım."

.../

"- Herkes geçer diyor. Geçer mi Efendim ?

- Herkes ne bilir acımı Olric ?

Her gün biraz daha acır sonra, biraz daha ve biraz daha. Ama en sonunda ne olur biliyor musun Olric? Geçmez evet geçmez. Geçti sanırsın ama, geçmez... Örneğin, alışverişe çıkarsın bir mağazaya girersin. Öyle bir şarkı çalmaya başlar ki hatırlatır, dağıtır. Geçmez...

Geçer sanırsın ama geçmez. Daha az akla gelmeye başlar, alışıyorum galiba dersin. Arkadaşlardan biri görmüştür onu biriyle bir yerde bir şeyler içerken.. Boğazın kurur, yutkunamaz sın ama geçmez... Geçer sanırsın ama geçmez. Telefonun ekranında duvar kağıdı değildir artık, kendinden bile sakladığın bir fotoğrafını görürsün aklındaki galeride. Gözüne çarpar, hatırlatır. Vurur, geçmez. Rehberden adını silmiş sindir, numara aklından geçip gitmez. Oturduğu semtin otobüsü önünden geçer sen durakta gözlerin dolmuş beklerken. Defalarca doğru durakta inme telaşı yaşadığın o toplu taşıma faaliyeti gözden yaş taşırma hareketine döner. Bilmezsin, ama geçmez. Yine Geçti sanırsın Olric,unuttum dersin.. ama geçmez Olric... Adına bir filmde rastlarsın, alelade bir radyo programının canlı bağlantı kısmında istek bir şarkı üzerine.."Sezen Aksu - Vazgeçtim" talep olunmuştur. Çalınır, geçilmez. Acır, geçme. Birilerini öpüşürken gördüğünde gözünüze çarpan ani bir düşünce ile sarsılır dudağın bir başka dudağa geçme eylemi ve ardından gelen. O da birini öpüyor mudur acaba sorusu ve muhtemeldir öpmesi.. canın acır için kanar, geçmez... Başka birini basmak istersin kanayan yarana. Saçı onun gibidir, gözleri onunkiler gibi kocaman. Sesi onunki gibi ince. Bakarsın, gördüğün o değildir..

Hayal kırılır, parçalar esner. Dağılır, ama geçmez. Acır ama, geçmez Olric."

Oğuz ATAY

"Tutunamayanlar"

GİTME - Nuri CAN

GİTME

Gitme

figan düşer denizlere sular çekilir 

yağmur yağmaz vahalardan kirpiklerime

bir rüzgar hıçkırır tenhada, bir dal kırılır

boynunu büker kır çiçekleri kelebekler ölür

gitme 

bir yıldız küser göğüne, içini çeker bir çocuk

şaşırır yönünü rüzgarlar

bütün pınarların suyu çekilir

solar nazlı çiçekleri kalbimin, üzülürüm

gitme

öksüz kalır içimdeki imge dağları

saçlarını öpen seher yeli, çoban yıldızı

bir daha turnalar geçmez, bülbüller ötmez

çiçekler açmaz bahçemde ah gülüm

gitme

acılara mahkum olur yüreğim

ardında fırtınalar kalır, ayrılıklar, anılar, yalnızlıklar

boynu bükük aşklar, gözü yaşlı şarkılar

alışamam yokluğuna, yokluğun ölüm

gitme

içimdeki bütün vagonlar devrilir

bir kar yağar istasyonlara, üşürüm

gitme

bütün ormanlar ateşe verilir

kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

gitme kal, menekşeler açsın dağlarda

sevince dönüşsün gökyüzü

iki çığlık arasında bırakma beni ah gülüm 

yokluğuna alışamam yokluğun ölüm

gitme

bütün ormanlar ateşe verilir

kuşlarda gider bu kent de, ölürüm

Nuri CAN

YAĞMUR - Ahmed ARİF

YAĞMUR

Dışarıda bir yağmur serin ve ince

Üşür sokaklarda evsiz kediler

Bir ölüm yalnızlığı bende her gece

Siyaha bürünür meçhul sevgiler

Dışarıda bir yağmur serin ve ince

Bir sevda türküsü söyler karanlık

Evlerde ışıklar söner sessizce

Kapımda belirir o an yalnızlık

Dışarıda bir yağmur serin ve ince

Kimsesiz caddeleri taşır içime

Her köşe başında bir hayal bekler

Zifiri bir korku salar içime

Dışarıda bir yağmur serin ve ince

Saçlarımı dağıtır bir deli rüzgar

Ta arşa yükselir ayak seslerim

Gönlümü harman eder gizli günahlar

Dışarıda bir yağmur çılgın ve ince

Secdeye kapanır çıplak ağaçlar

Koşmaktan, yorulmaktan sızlar her yerim

Düzlüklere inat uzar bende yokuşlar

 

Ahmed ARİF

BUĞDAYDAN ÖĞRENDİM ŞİİRİ - Necati CUMALI

BUĞDAYDAN ÖĞRENDİM ŞİİRİ

Buğdaydan öğrendim şiiri

Canım kara buğdaydan

Tadı tat binlerce yıldır

İyilik cömertlikle alır

Sofralarda yerini.

Akan sulardan öğrendim

Kimsesiz çeşmelerden kırda

Duru pınarlardan dağların beleninde

Denizden ya da, yazlar kışlar geçer

Tükenmez bize anlattıkları.

Kır çiçeklerinden öğrendim

Ürerler dağ bayır kendiliğinden

Renkleriyle kurumlanmadan

Ayırmadan çobanı beyi

Sunarlar güzelliklerini.

Köy kahvelerinde öğrendim

Yağmur, toprak, kadınlar, severek

Bir ömür sözünü ettikleri

Ne kıtlıklar kırar umutlarını

Ne istekleri biter tükenir.

Çarşıda pazarda öğrendim şiiri

Küfürlerinden balıkçıların şoförlerin

Saysam ustalarım hep böyle gider

Adsız ağaçlar, göğün değişimleri

İçgüdüleri kuşların böceklerin...

Nasıl renk renk açarsa kır çiçekleri

Kayanın dibinden patlarsa kaynak

Sevince sarhoş olunca bizlerden biri

İndirir yumruğunu yırtarsa gömleğini

Şiir yazarım ben de kanımı akıtarak...

Necati CUMALI

Adnan YÜCEL "Bir özlem bir türkü"

AĞLAMAKLA GÜLMEK ARASINDA

Bekleyip durdum sabaha dek

Geceyi sensiz geçemedim

Ağlamakla gülmek arasında

Bitimsiz bir içlenmeydi yaşam

Ya da kahreden bir ürperme

Birini diğerinden seçemedim

Şarkılar şahlansın diye tan vakti

Ufuklara açtım yüreğimi

Dolaşıp durdum bulutlarda

Yaprak yaprak tutuşurken dağlar

Ağlamakla gülmek arasında

Durdu birdenbire sanki zaman

Sustu bütün şarkılar

Tam da hazırlanırken gülmeye

İçimde çalkalanan sularda

Apansız kıyıya vurdu bir intihar

Bugün de geç kaldım yarına

Dilim tutuldu bağıramadım

Ağlamakla gülmek arasında

Yine şarkısız çıkıyorum karşına

Yine şafaksız ve güneşsiz

Yalnızca ellerimi uzatıyorum sana

Sen ki bilirsin şafak dilini

Ha bugün ha yarın

Bütün kahkahalar bizden yana

Adnan YÜCEL

"Bir özlem bir türkü"

DENİZ KIZI İÇİN ŞİİRLER - Ahmet Erhan

DENİZ KIZI İÇİN ŞİİRLER

Sunu

Bedenini bir dünya haritası gibi dizlerime

Serip de, yollar aradım yürümek için

İçime çekmek için hava, koklamak için çiçek

Ve bir kadın, yaşamı benimle bölüşecek

Sevdiğim şeyleri sevecek, bir incir ağacından

Damlayan süt dolarken memelerine

Çocuklar doğuracak, kara gözleri

Dünyaya bıkıp usanmadan sorular soran

Kendiyle yüzleşmekten çekinmeyen, doğayla

Ve insanla sonuna dek barışkın...

Yüzünü ak bir kitap gibi ellerimde

Açıp da, umutlar aradım yaşama ilişkin

Uçurumların yamacında kök salacak ağaçlar

Boğulanlara uzanacak bir kol belki

Bunun için sevgilim, seninle başlattım bu şiiri.

Şiir, 1

Sen bir deniz kızısın, saçları

Düşlerimin erimince uzayan

Yağmurda kıpırtılı, güneşte gümüşsün

Bir yakamoz ağı, geceyle atılan

Sen bir deniz kızısın, doğanın

Yüzgörümlüğü olsun diye bana sunduğu

Allayıp pulladığı ayışığının

Yelin, terkisine atıp kapıma koyduğu

Sen bir deniz kızısın, yaşamla ölümü

İki kaşının arasında öpüşür buldum

Yaşamı seçtiysem sensin nedeni

Ölümdeki sonsuzluğa seninle erdim...

Şiir, II

Sen yollara yürürsen, çiçekler de yürür

Şaşarım gülüşünün ardından güneş doğmazsa

Bir çocuk, kapıları kırıp kırlara koşmazsa

O ufuk çizgisinin düşüncesiyle özgür

Bedeni ışık olup da yüzüme akan düş

Eğninde samanyolu, ülker, çobanyıldızı

O uzak kıyıların, mersinlerin kızı

Deyin ki, şairin yüreğinde açan bir gülmüş...

Şiir, III

Günlerce gözlerinin aylasında

Dağılıp, devindi bütün biçimler

Kimi bir çocuk sevinci buldum orada

Kimi de uçsuz bucaksız keder

Günlerce gözlerinin aylasında

Dönüp durdum bir gece kelebeği gibi

Kanına sinmek için, o ipek soluğuna

Işığına gömüldüm de yaktım kendimi...

Şiir, IV

Seviyorum, ırmaklar gibi boşanıyor

Bu sözcükler yüreğimden

Deniz oluyor da sonra, köpürüp inleyen

Bütün kıyılarımda saçların uzanıyor

Seviyorum, hiç solmayan bir çiçeğe

Dal olmanın sevincini duyar gibi

Uçsuz bucaksız gökyüzü belki

Senin kanatlandığın bir mavilikte

Seviyorum, bu sevdanın seninle

Bitmeyeceğine inanacak kadar

Yüreğimi dolamadım ki ben telörgülerle

Sen gidersen, sana benzeyenler var...

Şiir, V

Ellerini tutarken kanın sızıyor damarlarıma

Gözlerinle gözlerim arasında incecik bir köprü

Kuruluyor ve üstünde iki yürek düşe kalka

Yürüyor, kirpiklerinin kıvrımlarına düğümlü

Usuldan bir yağmur başlıyor sonra

Bir damla düşüyor aramıza ve giderek bir ırmak

Oluyor da, biz iki ayrı kıyıda

Bakışıp duruyoruz el sallayarak...

Şiir, VI

Bedeninin her noktasından söz alıyorum

Öpmek için, uğurlarken seni ayrılığa

Boğazımdaki taş güle dönüşüyor

Öyle görünüyor, dudaklarımın ucunda

Beni böyle anımsa, böyle düşün istiyorum

Gülümseyen bir adam, ağlar gibi, sarsak

Anla ki, yitik bir ülkeyi korumaya benzer

Bir şairin sevgilisi olmak...

Şiir,VII

Okyanusun taşması bile bir damlanın günahıdır

Ki sen bir ırmaktın yaşamımda

Bütün çelişkilerin barıştığı bir alan

Aykırı bir düş, bütün karabasanlara

Bir çiçeği sıkıştırıp dudağımın ucuna

Tek bir söz söylemeden insanlara seni soruyorum şimdi:

O ki, yürek gönderlerine her sabah çektiğim bayraktır

Ölümden sonra inandığım tek dünya... görmediniz mi?

Şiir, VIII

Seni gülüşü gül olup da açan kız

Uzandığım her kapıda yüzümü saran esinti

Seni, yürüyüşü yağmur, kokusu nergis

Seni, turuncu düş, seni deniz mavisi...

Eksik kalmış tek sözcüğü uzun bir şiirin

Bir dalın açmamış o son tomurcuğu

Yüreğime selamsız sabahsız girdiğin

Belli, geçerek o dikensiz yolu

Seni, yaz günleri topraktan tüten buğu

O bir anlık, bir solukluk yağmurlardan sonra

Seni, sevincin yangını, acının külü

Gittin artık, bu şiirler kaldı bana

Gittin artık, ardında mavi bir tütsü

Saçarak, geniş ufuklarından sonsuzluğun

Ey kara sevdalarımın göçmen kuşu

Diyemem istesem de, seni unuttum...

Şiir, IX

Gene şiirlere dönmeliyim, dargın ve uzak

Bir gülüşü parçalayarak içimde

Yaşamım hep böyle sürüp gidecek

Karşılıksız soruların bildik seyrinde

Gene şiirlere dönmeliyim, yenilmiş

Binlerce kez taşlanmış bir adam olarak

Şiirde kazanan aşkta yitirirmiş

Zar tutanlar gülebilirmiş ancak

Gene şiirlere dönmeliyim, öyle kırgın

Öyle yalnızım ki, sığmıyorum sözcüklere

Gene şiirlere, şiirlere sevgilim

Burgaçlar yaratarak yorgun beynimde...

Şiir, X

Yazıya dökülmemiş masallar, saza vurulmamış türküler gibisin içimde

Unutulmaya yakın, bir köşede saklanan

Uyanılmış düşler gibisin gecenin bir yerinde

Sabah olunca kopuk kopuk anımsanan

Yüreğime oyalar işledi sevdan, turuncu, mavi

İpekten portakallar, deniz köpükleri, ama

Bütün turuncular donuk kırmızıya

Ve bütün maviler mora dönüşüyor şimdi..

Şiir, XI

Yardım et bana, çıkayım bu uçurumdan

Biraz da senin ellerinle kurtulur dünya

Sen beni seversen çocuklar büyür

Karşılık bularak bütün sorularına

Yardım et bana, çok acı çekiyorum

Bu şiir her sözcüğüyle bir yara bende

Nasıl ki, yayından fırlayan ok

Yatağına gerisin geri dönerse

Sensin, sevgilimsin, beni bilirsin

Usandım artık dünyayı sorgulamaktan

Yardım et bana, kendimle barışayım

Kanıtlar devşirerek taştan, topraktan..

Şiir, XII

Şair, sevmedi seni o esmer çiçek

Bu sevdada konuşacak şimdi ne kaldı?

O Havva ki, Adem’i kaburga kemiğinden

Bir kez olsun yaratmadı

Şair, sevmedi seni o esmer çiçek

Bedeni bir taş gibi gömülse de sularına

Boğuldu bütün denizlerinde, bunaldı

Ve birdenbire çekip gitti sonra

Şair, sevmedi seni o esmer çiçek

O aykırı düşlerin senin, soruların gelini

Yitirdi rengini, yadsıdı anlamını artık

Hep kendine bakan bir ayna gibi..

Şiir, XIII

Burada bitiyor bir sevda, yenisi nerde?

başlar; ya da başlar mı bilmem?

Kendi derinliğiyle dolan bir kuyu mu

Yüreğim; kendi boşluğuyla yetinen?

Burada bitiyor bir sevda, ele avuca

Sığmayan kederle, kimi gülüşler ve bir

O kadar da unutulmaya yatkın anılar

Bırakarak geride; belki de birkaç şiir..

Sürüp gidecek yaşamım, kimi yerlerde

Sanki yeniden okur gibi bir romanı

Ve gülümser gibi yine aynı şeylere

Sıkıntılı, dalgın; çoğunlukla acılı.

Burada bitiyor bir sevda, kaldım işte

Yine dağlar, uçurumlar arasında bir başıma.

Burada bitiyor bir sevda, önsöz gibiydi

Bir çağrıydı, daha nice yeni sevdaya...

Şiir, XIV

Onun dolaştığı yollara yağmur yağmasın

Yıllar sonra bulayım ayak izlerini

Onun saçlarını yel savurmasın

Dursun kıvrımları öyle, öptüğüm gibi

Nasıl unuturum ki gülüşü gül olanı

Sevgilimdi, ya da ben öyle sanırdım

O gitti, elimde bir çiçek dağınıklığı

Bütün yolların ucunda kalakaldım.

Deniz, ona çok sevdiğimi söyle

Bir gün gelir de kıyına böyle durursa

Sularını kollarım bil, o ak köpüklerinle

Onu bir de benim için okşa...

Sonu

Ben dünyanın yitiği, yaşamın üveyoğluyum

Acıyım, acıdan da öte bir şeyim belki

Bir kız sevdim gülüşü düşlere akan

Benim dışımdaki her yerden gelirdi sesi

Burgaçlandı birdenbire gözleri- boğuldum..

  

Ahmet Erhan

GÜLLER LEYLAKLAR - Louis ARAGON

GÜLLER LEYLAKLAR

Ey o değişmeler ey o çiçeklerin açma ayı

Bulutsuz geçen mayıs bıçaklanmış haziran

Unutamam bir daha ne gülleri ne leylakları

Ne de o çiçeklerini ilkyazın hiçbir zaman

O korkunç görüntüyü unutamam bir daha

Alayı kalabalıkları çığlıkları güneşi

Aşk yüklü arabaları Belçika armağanlarını

Sonra o arı uğultulu yolu titreyen havayı

O kavgayı bastıran sakınma bilmeyen utkuyu

Öpüşmenin kızıla döndürdüğü kanı sonra da

Çılgın halkın leylaklarla donattığı kulelerde

O ölüme gidenleri unutamam artık dünyada

Kutsal o eski zaman betiklerine benzeyen

O Fransa bahçelerini unutamam bir daha

O akşamları ve büyüsünü o sessizliğin

Gülleri yol boyunca o gülleri sonra da

O bozgun yeline karşı duran çiçekleri

O sayıklayan bisikletleri alaycı topları

Korkunun kanadı üstünden geçen erleri

O perişan kılıklarını konaklayanların

Ama neden bilmem bu benzetme kasırgası

Dönüp dolaşıp beni aynı yere getiriyor

Saint-Marthe bir general kara bir dal yığını

Orman yolunda bir köşk Normandiya biçimi

İşte tıs yok düşman karanlıkta dinleniyor

Birden bize Paris düştü diyorlar bu akşam

Bir daha dünyada ne o yitirdiğimiz aşkı

Ne o gülleri ne de o leylakları unutamam

Flandres leylaklarını demetlerini ilk günün

Sonra tatlı izini yanakları solduran ölümün

Sonra sizi kaçışın gülleri taze güller sizi

Bir yangın rengine çalan Anjou gülleri sizi

Louis ARAGON