CUMblus

19 Kasım 2017 Pazar

LETHE - Charles BAUDELAİRE

LETHE

Vahşi ve sağır ruh, gel kalbime, gel diyorum,

Tembel, miskin canavar, sen tapılası kaplan;

Şu titreyen parmaklarımı uzun zaman

Ağır, yoğun yelene daldırmak istiyorum;

Acılı, üzgün başımı usulca sokayım

Teninin kokusuyla dolu eteklerine,

Solgun bir çiçek gibi derinden derine

Pis kokan ölü aşkımı içime çekeyim.

Hayatdan çok uyumak istiyorum uyumak!

Kuşkulu bir uykuda, tatlı ölüm misali,

Vicdan azâbı duymadan öpücüklerimi

Bakır gibi cilalı güzel vücûduna yaymak.

Ancak senin yatağının uçurumu yutar

Şimdi artık dinmiş olan hıçkırıklarımı;

Senin ağzında unutuşun o güçlü tadı,

Léthé ırmağı öpüşlerin içinden akar.

Zevkin buyruklarına uymak, boynumun borcu,

Çünkü, kaderim alnıma peşin yazılmış böyle;

Ben, günahı körükleyip aşkın ateşiyle

Alevlendiren uysal kurban, ben masûm suçlu,

Dinsin diye bu acı, uyuşsun diye kinim

Yıllardır altında hiç kalp barındırmayan

Sivri göğüslerinin güzelim uçlarından

Kana kana baldıran zehrini içeceğim!

Charles BAUDELAİRE

17 Kasım 2017 Cuma

AÇIK ATLAS - Ece AYHAN

AÇIK ATLAS

Hayattan ders veriyor diye öğretmenleri kızdıran

Tuzu bir bulmuş çocukları saklamadan güldüren dünyaya

Su kaçırmaz bir eşeğin sesine açıktır penceresi

Bir sınıfın, batı son dersinde, kuşluk vakti

Meşeler yapraklanınca bir tuhaf olurlar işte

Koparılmış kürt çiçekleri, hatırlayarak amcalarını

Azınlıkta oldukları bir okulda bile, sorarlar soru

Neden feriklerin ve eşeklerin memeleri vardır?

En arka sırada çift dikişliler, sınavda en öne

İntihara ve denizde nasıl boğulmaya çalışırlar

Yalnız Orta Doğu'da el altında satılan bir atlas

Kim demiş on sekiz yaşından küçükler okuyamaz

Bakıldı ki kum saati, ters çevrilmiş, çıt, usul isa asi olmuş

İkinci karnede babası yarısını silahıyla dışarda bırakıp

Öyle öğretildiği için saygılı, sınıfa giren parmak çocuğun

Boş yerine, girilmeyen bir dersin denizi, gelip oturmuş

Açık kalmış atlası, deniz taşmıştır, darılmasın Fırat ama

Hayatın orta öğretmeni sustu, dondu gülmeleri çocukların

Bir cenaze töreninde daha ölümlü karşılamaya götürüleceğiz

Efendiler! Eşekler susabilirler

Ne yani çocuklar hiç gülmeyecekler mi?

Ece AYHAN

25 Ekim 2017 Çarşamba

DOĞMAMIŞ ÇOCUKLARA - Muammer HACIOĞLU

DOĞMAMIŞ ÇOCUKLARA

Uykusuz gecelerin getirdiği çocuklar

Her zaman mavi değil bu gökyüzü bu deniz

Buruşmuş çarşafların üzerinde bilmeden

Size acı bir dünya hazırlıyor anneniz

Kapanmış kapılardan geri dönüp çaresiz

Hayatın rüzgârında savrulup durursunuz

İnsanın kuruş kuruş satıldığı devirde

Doğmayın n'olursunuz

Muammer HACIOĞLU

Kendine Benim İçin Bir Gül Ver - Yılmaz ODABAŞI

(Sensizlikle flört etmeyi sen değil, sensizlik bilir;

sesi ses, sessizliği sensizlik bilir.)

Korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin

ellerinden tut!

Çok ağrımış kendinin, siyah

ve ayaz kendinin.

Hep avuttuğum düşler için bana bir gül ver…

Bak, Palandöken dağlarında karlar erimiş,

teknelerle kol kola bir bahar sulara inmiş;

dağlar için, sular için bana bir gül ver.

Bir gül ver söküldüğüm günler için

-ve önce kendinin ellerinden tut.-

Kendimin ellerinden tutunca,

içimden nehirler gibi akmak geliyor;

yollara çıkmak, yolculuklara bakmak geliyor.

Geberesiye içip salaş meyhanelerde,

buralardan böyle ceketsiz kaçmak geliyor.

Tutunca kendimin ellerinden,

pusulasız gemilerde yatmak;

yaşlı ve şefkatli bir azizenin koynunda

sabaha dek kıpırtısız susmak geliyor.

Sevgilim, iyi insan, tutunca ellerimden,

ömrümün içinden akmak geliyor…

(Sessizlik sensizliği ezbere bilir;

sensizlik her şeyi bilir…)

Korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin

ellerinden tut;

sonra bana aşkı öğretmeyen kendimin

ellerinden…

Bak, yıllarım sırılsıklam/ yağmurlar giymiş,

günlerin avlusuna yeni yeni çocuklar inmiş;

dağlar için, sular için bana bir gül ver.

Avuttuğum düşler için bana bir gül.

Bir

gül

pusulasız gemiler, sökülmüş günler için…

(Ben bütün yeşillerimi inatçı ayazlara çaldırdım;

sen kendinin ellerinden tut

ve kendine benim için bir gül ver.)

Kendine

bir

gül(ü) ver

Yılmaz ODABAŞI

DÜELLO - Behçet AYSAN

DÜELLO

parçalanmış bir aynada

nakışları esmer bir yüz

yansısını görüyorum

perçemleri akdenizli

bakışları simli sündüs

parçalanmış bir aynada.

ah! benim bu deliliğim

ıssız bir ada arıyor

yanaşıp çıkınca, şaşkın

dolaşmış çok önceleri

yabanıl ayak izleri

ah! yazık orda binlerce.

titrek bir mum ışığında

yeniden sarsak yüreğim

asla anmayacak aşkı

bir kez daha yapmayacak

yine çarpıp kayalara

su almakta, su almakta

batmaktadır köhne kalyon

yıldızları sönmüş gece.

bir yaz günü oldu bunlar

gri yağmurlar yağıyordu

çekildi bütün kılıçlar

ben bir yanda rakip hayat

denizse köpürdüyordu

ve şarkılar söylüyordu

alabildiğince bir siren

ölmemi istemiyordu.

ne parçalanmış bir ayna

ne mum ışığı kalacak

birazdan gün ağaracak

her gece yeni bir düello

her sabah yeni bir ölüm

hepsi bu şiire sığacak.

Behçet AYSAN

24 Ekim 2017 Salı

KARA TOPRAK - Aşık VEYSEL

KARA TOPRAK

Dost dost diye nice nicesine sarıldım

Benim sadık yarim kara topraktır

Beyhude dolandım boşa yoruldum