DENİZ TÜRKÜSÜ ~ Bedri Rahmi EYÜBOĞLU

DENİZ TÜRKÜSÜ

Deniz dediğin bir tarladır

Gülü gül, dikeni diken, tohumu tohum

Toprak gibi verimli, toprak gibi cömert

Betine bereketine kurban olduğum

Deniz dediğin bir tarladır

Uçsuz bucaksız bir tarla

Göbeği insanlarla kesilmiş

Çilesi insanlarla

Deniz dediğin bir tarladır

Sözü pek, eli ağır

Dost gibi güldürür insanı

Dost gibi ağlatır.

Deniz dediğin bir tarladır

Anadır, babadır, kardeştir

İnsan eline hasret

İnsan eli değer değmez ürperir

Binbir yerinden çatlar sevincinden

Nesi var, nesi yok çıkarır verir,

İnsan eli değmemiş denizlere bir damla alınteri

Bulutlar dolusu rahmetten mübarektir.

Deniz dediğin bir tarladır

Bulutlar, güneşler dibindedir

Gecelere gündüzler dibindedir

Yıldızlar mevsimler dibindedir

Zifiri karanlık güller açılır dibinde

Bağlar, bahçeler kat kat, katmer katmer, deste deste

Bağlar, bahçeler zifir karanlık güller

İnsan eline hasret beklemekte.

Deniz dediğin bir tarladır

Kapılar açılır içinde kapılar

Bitip tükenmeyen bereket kapıları

Balıklar akıp gider bölük bölük tabur tabur

Alı al moru mor sarısı sarı.

...

Deniz dediğin bir tarladır

Üstünde başı boş rüzgâr

Gönlünce at oynatır

Üstünde bir avuç tuzlu köpük

İçinde milyonlarca yürek

Milyonlarca öpücük

Bir insan eli arar konacak

Bir insan eli muhkem, sıcak

Hey benim

Boydan boya cömert denizlerle çevrili

Güzel memleketim

Bu yaz tenha denizlerinde yıkandım

İnsan eli değmemiş ormanlar gibi vahşi

Dağ başında unutulmuş küçük kundaklar gibi yetim.

Bedri Rahmi EYÜBOĞLU

KUĞUNUN ÖLÜMÜ ~ Mehdî Hamîdî Şîrazî

KUĞUNUN ÖLÜMÜ

Bu güzel bir kuğunun ölümüdür

Kuğu hoşça doğar güzelce ölür

Ölüm gecesi tek başına konar suya

Yalnız bir ırmak köşesinde ölür

O köşede o kadar gazel okur ki

Sonunda gazellerin içinde ölür

Kimileri inanır ki bu çılgın kuş

Nerede âşık olmuşsa orada ölür

Bilmeden başka yerde ölmemek için

Ölüm gecesi oraya koşar ve ölür

Bir kuğunun ovada öldüğünü görmedim

Diyelim ki inanmadım bir kuğu böyle ölür

Bir gün suyun kucağından gelip

Bir gece yine suyun koynunda ölür

Sen benim denizimdin, aç kucağını

Bu güzel kuğu ölmek istiyor

Mehdî Hamîdî Şîrazî

BİR YILIN SON GÜNLERİ ~ Murathan MUNGAN

BİR YILIN SON GÜNLERİ

Bir yıl daha bitiyor

İşte bu kadar duru,bu kadar yalın

Bu kadar el değmemiş

Sıradan bir gerçeği daha

kolları bağlı hayatımızın

Bu şiire nasıl dahil edilebilir bir yılın son günleri

Her sonda,her başlangıçta ve her defasında

Alır gibi başkasını karşımıza

Perdeler çekip,ışıklar söndürüp

oturup yatağın içinde bir başımıza

Sorgulamak kendimizi

Öğrenmek ikimizin anadilini,ikinci belleğimizi

Öğrenmek kendimizle hesaplaşmanın buzul ilişkilerini

Bu aynanın dehlizlerinde gezinirken görürüz

Karanlık günlerimizin kenar süslerini

Biterken yılın son günleri

Biliyoruz takvimler belirlemez değişimin mevsimlerini

Gençlik ikindilerini

Kargınmış bir çocuktuk büyüdüğümüzden beri.

II.

Bir yıl daha bitiyor

Düşlerim ,tasalarım,yarım kalmış onca şey

Her yıl biraz daha kısalıyor bir öncekinden

Bana mı öyle geliyor

Yoksa daha mı hızlı ilerliyor zaman

İnsan yaşlanırken?

III.

Kırdım mı incittim mi birilerini?

Kimleri kazandım, yitirdiklerim kimler.

Kendimi yeniledim mi yazdıklarımda?

Yeniden düşünmeliyim

Dostluklarımı, ilişkilerimi

Dağınık yatağım,mutsuz yatağım

Çoğalttım mı eksiklerimi?

Gözlerim çocukluk fotoğraflarında mı kaldı

Yitirdim mi yoksa masumiyetimi?

Borçlarımı ödedim mi?

Doğru seçtim mi soruların fiillerini?

Tırnaklarım kesilmiş, dişlerim fırçalanmış, saçlarım taranmış,

giysilerim ütülü, odam düzenli mi?

Ödünç aldığım kitapları geri verdim mi?

Geri verdim mi aldıklarımı:

Aşkları, dostlukları, sevgileri, güvenleri, bağları

Kitaplara, sayfalara, satırlara borcumu ödedim mi?

Yokladım mı duygularımı

Hala sevebiliyor muyum insanları?

Ovmalı gümüşleri, bakırlarımı; cila geçmeli ahşaplarıma

Ovmalı umutları

Saklı tutmalı gelecek inancını, yarınları eksik etmemeli ağzımızdan

Hançer kıvamındaki o karamizah tadını

Şimdi oturup uzun bir hasretlik mektubu yazmalıyım Yavuz’a

Sonra köşe başından bir demet çiçek alıp öyle başlamalıyım

akşama

Yeni bir yıla

Ama nedense herşeyin tadı dağılıyor ağzımda

Bir sap çiçek mi taşısam yoksa ağzımın kıyısında

Aydınlık rengi vursun diye gözlerimdeki buluta

IV.

Ey uzak akrabalarım, üvey aşklarım

Mevsim sonu dostlarım, işporta malı ayrılıklar

Arkadaş ölümleri, dost hançerleri, talan ettiğimiz zulalar

Gece telefonları, ıssız konuşmalar

Mağrur incelikler, vurgun yemiş ilişkiler

Bırakılmış mektuplar

Ve yurdumun her karış toprağında tefrika edilen karanlık

Ey hayatıma girenler ve çıkanlar

Uçurum duygusuyla yaşadığımız hayat ey

O kadar çok anlattım ki

Kendime kaldım anlatmaktan…

Bunaldım kendisiyle boğuşmasını

Başkalarında çözmeye çalışan insanlardan

Usandım sözcük oynamalarından, tılsımlı sıfatlardan,

Ofset duyarlılıklardan

Kaç zamandır bir ermiş dinginliği havalandırıyor dizelerime

açılan pencereleri,

Durup bakıyorum akşam sularında zaman kavramlarına,

Zamanı düşünüyorum;koyuluyorum

Anlamını yitiriyor “şimdiki zaman”ın boşyüceliği,tarihin unutkan

sayfalarındaki mürekkep lekeleri

İşimin başına dönüyorum içimde ıssız bir gönül erinci

Kaç zamandır duru, yalın, çalışkan, iyi insanlar özlüyorum

“içtenliğin” yada “dünya görüşünün” kirletmediği

Kendime bir yeni yıl kartı yazarak bunları diliyorum.

V.

Sabahları açık penceremin soluduğu kent

Nabzında yüzyılın dağınık sancısı

Dumanı üzerinde tüten yıkıntılar

Hangi anlamı kuşanabilir şimdi yeni bir yıl

Umutsuzluk sözlüğünden karşılıklar aranırken hayata

Hangi söküğünü dikebilir bu yaralı kuşak

Hangi yüreğe öğretilebilir unutmak!

Aranıp duruyorum adresini yitirdiğim insanları

Vitrin camlarına yansıyan yüzlerde

Bilmiyorum kalmış mıdır adresini yüzlerinde taşıyan insanlar

Hala bir umut var mıdır

Çıkmaz bir sokağa benzeyen bu avare avunması vitrinlerde

VI.

doğulu belli

belki bizim oralı

nerde görsem tanırım ben

hüznünde asi dağların şivesi bozuk dumanını taşıyan

bu eşkiya duyarlığını

yaşı kırk beş elli, belli uyumamış Ankaran’nın derdine

ceketi küçük geliyor, elleri biraz büyük, yüreği yaralı

karısı yeni ölmüş, sığınmış oğlunun evine

bir hamayıla bir sure sürer gibi

bir muskaya yerleştirir gibi

okunmuş, katlanmış güvenliğini

arkasını yazar gibi askerlik fotoğrafının

bir naylon geçirircesine nüfüs teskeresine

yarine yazdığı mektuba koyar gibi

biraz kostak, biraz hüzünlü

ne zaman efkara gönül indirse kaşlarını çatar hani

işte öyle yerleştiriyor ”Milli Piyango” biletini

yoksul cüzdanının en afili yerine

o da hazır şimdi yılbaşı çekilişine

yüzünde işini özenle yapmanın erinci

bakıyorum umudun bir an için ısıttığı gözlerine

bilmiyor onun için şuracıkta yazıverdiğim öyküleri

katlayıp yerleştirirken cüzdanını cebine

sormak geliyor içimden adresini

yürürken bir ayağı aksıyor

hep kıyısından gidiyor yolun

belli yakıştıramıyor kendini kente

uzun uzun bakıyorum ardından bir dostu uğurlar gibi

ağlamak geliyor içimden

nasıl da uzağız birbirimize

ah adresini bilseydim amca

yollardım sana bir yılbaşı tebriği

inan yalnız sana

hani tercüman olsun diye yüreğime

bol kuşlar olsun üstünde, mavilik, bir köşede kalpler birleşmiş,

işte öyle afili

ve altında mani deyişli el yazısı bir cümle:

uçan kuşlar konsun senin göğüne!

Murathan MUNGAN

KALBİMİN EN DOĞUSUNDA ~ Didem MADAK

KALBİMİN EN DOĞUSUNDA

Aşkın kanununu tahsil etmiştim kalbimin en doğusunda 

içimde yağmur duasına çıkmış birkaç köy 

Birkaç köy sular altında 

Kalbimin doğusu, 

her resme güneş çizen bir çocuktu. 

Gam yükünün kervanları yürürdü dudaklarımda 

Kavruk ve çatlaktı dudaklarımın toprakları 

Ölümün ötesinde bir köy vardı 

Orda, uzakta, kalbimin en doğusunda 

Şimdi bana yalnızca 

Dertli türkülere duyduğum karşılıksız aşk kaldı 

Güzel beyaz bir tay doğururdu her sene hafızam 

Yorgundu oysa 

Durmadan, durmadan hatırlamaya koşmaktan. 

Kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı. 

Okyanusları mavi olmayan. 

Benim için hayat, 

Kalbi kalpazanlıktan kırk sene yatmış çıkmış bir adamdı. 

Geçmişim acıyor şimdi, yalnız benim değil 

Benim ülkemin geçmişi de acıyor mesela. 

Bilirdim oysa ilk badem ağaçları çiçek açar baharda. 

Bilirdim çiçek satan çingene kızlarını 

Onlar bütün şimdileri, bütün zamanlara 

Bir gül parasına satardı. 

Oğlan kıza bir gül alsa 

Bilirdim odur en kırmızı zaman. 

Adına aşk diyorlardı 

Kalbimin doğusunda bir yalan dünya vardı. 

Kim bir şairi kırsa 

Şair gider uzun bir dizeyi kırar mesela 

Bilirim kim dokunsa şiire 

Eline bir kıymık saplanacak. 

Bilirim kırılmış dizeleri tamir etmez zaman 

Yorgunum oysa 

Durmadan kendime bir tunç ayak aramaktan. 

Aşkın kanununu tahsil etmiştim kalbimin en doğusunda 

Boş salıncaklar gibi gıcırdayarak konuştum karanlıkla 

Kediler gibi mırıldanarak. 

Alkolden bir denize bıraktım kalbimi 

Kırmızı bir sandal gibi 

Arka sokaklarda sarhoş konuştum karanlıkla 

Avuçlarımla konuştum 

Allah büyüktür diyen insanlar gibi. 

Kedi dili bisküvilerinin bir pastayla konuşması gibi 

Yumuşak ve kremalı konuştum onunla. 

Boynumda leylaklar açardı baharda 

Mor ve pembe konuştum karanlıkla 

Gece açılıp gündüz kapanan bir parantezdim 

Sözler vardı içimde işe yaramayan 

Sözlerle konuştum karanlıkla... 

Önce söz yoktu kalbimin en doğusunda 

Sözler... 

Bir yağlı urgandı acıyı boğmaya yarayan

Didem MADAK

VE SONRA KALBİM OLAYSIZ BİR ŞEKİLDE DAĞILDI ~ Furkan ÇALIŞKAN

VE SONRA KALBİM OLAYSIZ BİR ŞEKİLDE DAĞILDI

sanırım olay İstanbul’da geçiyordu

ismini vermek istemeyen caddelerde

olası bütün kaçış yolları tutulu

yurtlarından çıkarılan adamlar arasında

ve aşk, aniden yola fırlayan bir çocuktu.

artık halka açık bir yerde bekliyor seni hayat

orda sana ölçü, birim ve düzen verilmemiştir

mümkün mertebedeki adamlar ve kadınlar

beherler, masa saatleri ve ergonomi

yok, ama herkes uyanık birtek benim uykum var

değil mi ki beş dakikada bir erteliyorum seni…

korkuyorsun, üşüyorsun ve yanlış anladın

şairi yanlış anlamak daha güvenlidir

daha konforlu daha kurumsal daha aciz

şimdi unut bunları ve tüm gücünle bana güven

Kaybedeceğiz!

hayır, bu sefer doğru anladın

ispat edemem fakat öylece içime baktın

ve sonra kalbim olaysız bir şekilde dağıldı

ne kadar koştuysam da nefesim hala çok yakın

bilerek ve isteyerek değilse gerçek midir bu acılar

haberin bile yok oysa dünyanın en güzel kızısın

ama dünya bunda kasıt arar!

Yine de, gel ve al yüzümü eline

Haydi sev beni, konu serbest…

Furkan ÇALIŞKAN

KEDER SANA YAKIŞMIYOR ~ Victor HUGO

KEDER SANA YAKIŞMIYOR

Ne kadar değişmişsin ben görmiyeli,

Ellerin güzelliğini kaybetmiş nasırdan,

Hüzün rengi almış saçlarının her teli

Gözlerine gölgeler düşmüş kahırdan,

Gözlerin ki, gördüğüm gözlerin en güzeli

Ne kadar değişmişsin ben görmiyeli

Böyle mahsun kederli değildin eskiden

Fıkır fıkır gülerdi gözlerinin içi

Dudakların nemliydi sevgiden, arzudan

Yapraklarına çiğ düşmüş karanfiller gibi

Baygın kokusuna anılarla beraber giden

Böyle mahsun kederli değildin eskiden

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar

Ağlamaktan mı karadı gözlerin

Bir zamanlar göz yaşını sevmezdin

Şimdi neden yaşardı gözlerin

Hasta mısın, yorgun musun nen var

Sevdiklerin vefasız mıydı bu kadar

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz

Eskisi gibi kalsaydın ne olurdu

Taptaze, ıpılık kar gibi beyaz

Keder sana yakışmıyor gül biraz

Arzular vardır bilirsin anlatılamaz.

Victor HUGO

ACI BİR ŞARKI ~ Koray FEYİZ

ACI BİR ŞARKI

                                    -Şair Özlem Sezer için-

Bir yaprağım eski, 

Bu parkta,senin elden ele dolaştırdığın.

Ölü kuşlar mevsimi:Güz! 

                          dallarda kırık aşkları gönlümün.

Bir bankın içine birikmiş duruyor  

                                   kokusu bir karanfilin 

Kokluyorum, 

                       sen kokuyorsun. 

İğne ucu ayrılıklar dışında…Bilmiyorum, 

Eskiden olduğu gibi pek konuşmuyoruz  

                                       karşılaştığımızda, 

İki ayrı yöne giden iki ayrı kuğu gibi. 

Bir gölgesi var ama ağırlığı yok anıların 

                                             yüreğimde. 

Biliyorsun.

Dün bu parkın rüzgar almayan bir yerinde durdum, 

Kuğular kaskatı ağır ve bomboştular. 

Bir alev gibi yaladılar sanki yüzümü,kasıklarımı, 

Ucu kanlı hançerleriyle sırıtan kuğular, 

İçimde yalnızca acı bir şarkı bıraktılar,  

                              senin için yazılmış bir şarkı… 

Koray FEYİZ