ACIYOR, Turgut UYAR

 ACIYOR 

Mutsuzlukdan söz etmek istiyorum

Dikey ve yatay mutsuzluktan

Mükemmel mutsuzluğundan insansoyunun

Sevgim acıyor

Biz giz dolu bir şey yaşadık

Onlarda orada yaşadılar

Bir dağın çarpıklığını

bir sevinç sanarak

En başta mutsuzluk elbet

Kasaba meyhanesi gibi 

Kahkahası gün ışığına vurup da

öteden beri yansımayan

Yani birinin solgun bir gülden kaptığı frengi

Öbürünün bir kadından aldığı verem

Bütün işhanlarının tarihçesi

sevgim acıyor

Yazık sevgime diyor birisi 

Güzel gözlü bir çocuğun bile 

O kadar korunmuş bir yazı yoktu

Ne denmelidir bilemiyorum

sevgim acıyor

Gemiler gene gelip gidiyor

Dağlar kararıp aydınlanacaklar

Ve o kadar

Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır

Sonbahar geldi hüzün

İlkbahar geldi kara hüzün

Ey en akıllı kişisi dünyanın

Bazen yaz ortasında gündüzün

sevgim acıyor

Kimi sevsem

Kim beni sevse 

Eylül toparlandı gitti işte 

Ekim filanda gider bu gidişle 

Tarihe gömülen koca koca atlar

Tarihe gömülür o kadar 

Turgut UYAR

YİNE BU BAHSE DAİR: İLİM, Nazım Hikmet Ran

 YİNE BU BAHSE DAİR:

İLİM

Hayat—harekettir!..

Hareket—tezat!..

Cemiyet tabiatın yapışmış gırtlağına

sınıflar, sınıflara çekmiş bıçak!..

İşte bak!..

bu bizim dışımızda dönen

bizim oynadığımız sinema şeridinin

beynimizin perdesinde “ilim” denen

çizgileşmiş resmi var!..

“İlim” kavgadan doğar

kavga içindir “ilim”.

Nazım Hikmet Ran

İLKBAHAR, Ataol Behramoğlu

 İLKBAHAR

Yüzümü bulutlara kaldırıp

Dua eder gibi mırıldanıyorum

Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum

Rüzgârla, ilkbaharla

Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor

O güvenilmez ilkbahar güneşi

Rüyada mıyım, gerçek mi bu

Hem var gibiyim, hem yok gibi

Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde

Başakların sonsuz salınışı

Burada, kendimle başbaşa

Ömrümü böylece tamamlayabilirim

Bir kuşu dilinden hiç öpmedim

Belki bir gün öpebilirim

Belki bir gün rüzgâr olurum ben de

Eserim başakların üzerinden

Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim

Bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden

Ataol Behramoğlu

-Yeni Aşka Gazel-

TANIMAYACAKSIN, Aziz Nesin

TANIMAYACAKSIN

Olmadığım o zamanlarda

Bir bulut seninle

Gölgesi üstünde hep

O bulut benim

Tanımayacaksın

Bir rüzgâr eteğini savuracak

Saçların darmadağın

Bir elin eteğinde bir elin saçlarında

O rüzgâr benim

Tanımayacaksın

Gecenin bir zamanı yatağında

Bir o yana bir bu yana

Ne uykudasın ne uyanık

O rüya benim

Tanımayacaksın

Yapayalnızken konuşacaksın olmayan biriyle

Anlatacaksın hiç anlatamadılarını

Dinleyecek birisi benim

Tanımayacaksın

Bir sızı duyacaksın olmadık zamanlarda

Sızlayan yerini bilmeden

Anılarda çarpacak yüreğin

O sızı benim

Tanımayacaksın

Aziz Nesin

-Bir Aşk Var Bir de Ölüm (1992)-

EŞİK, Ahmet Telli

EŞİK

O kapıda bir an:

Çayırın kokusu

Çınarın belleği

Durdurdu bizi

Kırlangıcın telaşı

Kelebeğin hüznü

Gölgelendi kapıda

Eşikte kalakaldık

Eşikte kalmak

Yorgunluktur dedik

Kendi kendimizle

Konuşur gibi

Bir fısıltı; kelebek

Kırlangıç, eşik

Yahut yaşlı çınardan:

— Cesareti olmayana

Yol ne lâzım gelir!

Ahmet Telli

-Bakışın Senin-

BUZ ÜSTÜNDE YAZILAN ŞİİR, Ahmet Erhan

BUZ ÜSTÜNDE YAZILAN ŞİİR

Buz üstüne yazmak isterdim

Bütün bu şiirleri

Üç beş gün öyle kalır

Sonra eriyip giderdi

Kaybolursa da ne çıkar

Yazılmış o kadar şiir ?

Onca acı, tedirginlik

Bir avuç su oluverir

Buz üstüne yazmak isterdim

Bütün bu şiirleri

Ya da denizin yaladığı

Bir kıyıya bırakmak... Boğulup gitsin sesim

Uçsuz bucaksız bir koroda

Duyulmayacaksa silah sesleri

Girdiğimiz her sokakta

Çektiğimiz bunca acıyı

Varsın hiç bilmesin çocuklar

Barışa, kardeşliğe dair

Yarın nice şiir yazarlar

Buz üstüne yazmak isterdim

Bütün bu şiirleri

Ve sonra çekip gitmek

Dalgın bir cırcır böceği gibi.

Ahmet Erhan

BİR GÜN ÖLÜRÜM, Metin Altıok

BİR GÜN ÖLÜRÜM

  

Uzak, solgun çocukluğum;

Akşam alacası, kasaba,

Çatılarda kargalar,

Hüzünlü gençliğim;

Sabahçı kahveleri,

Umutsuz aşklar.

Bir anı tüneği şimdi

Yaşadığım geçmiş yıllar.

Ben derim ki;

Ömrüm, ömrüm!

Mumlar neden eriyip sönerler de

Tersine doğru yanmazlar

Uzayarak yeniden

Ve insan doğmak ister mi

Bir daha ölmek için?

Ölümü arayarak geçti

Bunca yılım.

Kötü annem

Beni komşunun oğlu kadar seven,

Yok olan babamdı belki

Ölüm tutkumu pekiştiren.

Elbet bir gün ölürüm.

Ömrüm, ömrüm

Ve yanan mum,

Kara bir fitil bırakan ardında.

Ne kadar benziyor birbirine.

Zifiri karanlık gece.

Mum bitti, yanmadı tersine.

Beyaz mürekkeple yazdım

Bu şiiri karanlığın üstüne.

Ben derim ki;

Geçip gider zaman.

Geri alınmaz bazı şeyler.

Ömrüm, ömrüm

Ve yanan mum biter.

Soğur cehennem bile!

Metin Altıok