YANG GUİFEİ - Li Po

(1)YANG GUİFEİ 

İncili perde yukarıya doğru yuvarlanıp açıldı, 

güzel kadın 

Kaşlarını kaldırdı, kat saçları gibi. 

Yüzünde yaşlarının bıraktığı izleri görebildim. 

Ama kime kızdığını bilemedim. 

Li Po

(1)Yang Yuhuan, daha sonra Yang GuiFei (713-756) olarak güzellikleri hükümdarların ve ulusların çöküşüne neden olan az sayıdaki kadından biriydi.

'' Irkçılık, beyin gelişimini tamamlayamayan varlıklarda görülen bir hastalıktır..! ''

Dünyada Afrika üzerinden başlayan yağmacılık ve elümünasyon çalışmalarında alınan başarılı sonuçlar oluşturmuştur düzen kurucuları tarafından, emperyalizmi kuran aktörler, bu yolla insanlar üzerinde oluşturdukları ekonomik baskılarla; ezilmiş, korkak toplumlar yaratmışlardır. Bu çalışmaları siyaset üzerinde etkili olmak suretiyle insanların dini duygularını kendi eylemleri doğrultusunda daha kolay kullanılabilir duruma getirmişlerdir.Yani; siyasi ayrımcılığı, köleleşmeye doğru, farkına varmadan giden insanlar, ırkçı algılarla, birbirine her an saldırmaya hazır, itaatkar, hoş görüsüz bir saatli bomba haline dönüşmektedirler.

Bunun en güzel örneği, gözünü hiç kırpmadan kendini patlatan bir insanın, diğer başka insanları kendisiyle birlikte yok etmesidir. Ama İşin aslında en vahimi, birbirinden ayrıştırılmış yaşama devam eden diğer insanların,öldürmekten daha acı sözler sarf etmesidir. Aslında inandığı din ve tanrıya aykırı sözler sarf ettiğinin farkında bile değillerdir. Bu denli, ipnotize edilmiş hale gelmişlerdir.

Şunu hiç unutmamak gerekliliğine inanıyorum; düzen kurucuları vasıtasıyla insanların aynı düşüncede hareket etmesi, geriye dönülemeyecek bir insanlık dramını başlatır. 

Çünkü,bu insanlar vasıtasıyla diktatörlerin başa gelmesi sağlanır...!

YÜZ.. - İlhan BERK

YÜZ..

Biliyor musun sen bir şiirde ilk satırsın ilk sözcük 

Beyaz bir gül 

Beyaz bir gül ne kadar beyaz olursa o kadar 

Ne kadar suysa bir su 

O kadar 

Ben en yakın yüzüm yüzüne 

Uyandığın sabaha, yatağına 

Birden bulup birden yitirdiğin bir şey olur ya,ona 

Bir dağ okulunda ilk derslere giren çocuklara 

İlk coğrafyacılara 

İlk harflerine bir alfabenin. 

Yüzün ki korkular verir bana ne zaman yüzümü tutsam yüzüne 

Ben ki ölüme hiç eğilmedim hiç girmedi sözlüğüme 

Belki sokağa ilk çıkan bir çocuktur ölüm 

Belki senin bazen topuz yaptığın saçın 

Bir yaban çiçeği ya da ve daha ilk geliyordur dünyaya 

Bir demet maydanozu koparıp bırakmak belki de. 

Dedim ya hiç bilmiyorum arabı belki de benim sık sık çıkarıp 

Baktığım bir fotoğrafın 

Bıyıkları hep yüzüne düşen bir adama çektirdiğim 

Bir suya bakarken 

Bir suya 

Duru mu duru ve daha sessiz ölümün kendinden. 

Ben ki seninle aştım yasları 

Koydum çağıma adımı.Bir burukluğu 

yüzün gibi.

İlhan BERK

BARIŞ NEDİR SEVGİLİM - Akgün AKOVA

(Görsel : Δημοσθένης Κοκκινίδης)

BARIŞ NEDİR SEVGİLİM

barış nedir sevgilim

biliyor musun

bir köprü müdür üstüne gölgeler düşünce çöken

halka açılamadan batan bir şirket

iki savaş arasında verilen çay molası mıdır barış

yoksa

hurdacıya söylediği son sözler mi

bisikleti vurulan bir çocuğun

söyle sevgilim

Einstein'ın Roosevelt'e yazdığı mektup mudur barış

Lozan'dan gelen telefon mu Mustafa Kemal'e

çöplerini bilimin süpürdüğü bir sokak mıdır barış yoksa

söyle sevgilim

de ki

tünediği balkon uçuruma düşen yavru bir kuştur barış

saatçiyi hapse attıkları için kurulamayan bir meydan saati

ayağımızdaki paslı çiviyi bacağımızı keserek çıkaran bir melek

de ki

aptalların türküsü

oyuna getirilenlerin ülküsüdür barış

dişleri sökülmüş Asya kaplanıdır kapitalizmin sirkinde

de ki sevgilim

içine bayat pil konmuş el feneridir barış

fosforlu izleridir bayrakların üzerinde gezen salyangozların

barış düşsel beyaz buluttur bir kaleye çarpıp dağılan

kör bir toplumun tehdit dolu yazılarla kirlettiği bir defterdir

barış

kendinde bulamayıp başkalarında aradığıdır insanın

barış

halkının üzerine devrilen bir devlettir zor dönemeçlerde

açılmadığı için posta kutusunda ölen bir mektuptur barış

patlayıp seyircileri öldüren bir futbol topudur son dakikada

bunların hiçbiri

hiçbiri değilse barış

söyle sevgilim

savaşın düş kurduğu yerlerde

hangi yüzsüzün uydurduğu bi' sözcüktür

şu dillerden düşmeyen barış

Akgün AKOVA

DAĞ RÜZGARI - Ümit Yaşar OĞUZCAN

DAĞ RÜZGARI

Kaderde senden ayrı düşmek te varmış 

Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim.. 

Seni tanımadan 

Hele seni böyle deli divane sevmeden 

Yalnızlık güzeldir diyordum 

Al başını, kaç bu şehirden 

Ufukta bir çizgi gibi gördüğün dağlara 

Rüzgarın iyot kokularını taşıdığı denizlere git 

Git gidebildiğin yere git diyordum 

Oysa ki, senden kaçılmazmış 

Yokluğuna bir gün bile dayanılmazmış. 

Bilmiyordum. 

Yine de dayanmağa çalışıyorum işte 

Bir kır çiçeği koparıyorum gözlerine benzeyen 

Geçen bulutlara sesleniyorum ellerin diye 

Rüzgar güzel bir koku getirmişse 

Saçlarını okşayıp gelmiştir diyerek avunuyorum 

Yaşamak seninle bir başka zamanı 

Bir başka zamanda seni yaşamak 

Her şeyden önce sen 

Elbette sen 

Mutlaka sen 

İster uzaklarda ol 

İster yanı başımda dur 

Sen ol yeter ki bu zaman içinde 

Ben olmasam da olur 

Seni bir yumağa sarıyorum yıllardır 

Bitmiyorsun 

Çaresizliğim gün gibi aşikar 

Su olup çeşmelerden akan güzelliğin 

İnceliğin ışık yüzüme vuran 

Sen güneş kadar sıcak 

Tabiat kadar gerçek 

Sen bahçelerde çiçekler açtıran 

Sudan, havadan, güneşten yüce varlık 

Sen, o tek sevgi içimde 

Sen görebildiğim tek aydınlık 

Bir nefeste benim için al 

Havasızlıktan öldürme beni 

Bulutlara, yıldızlara benim için de bak 

Susadım diyorsam 

Bir yudum su içmelisin 

Ben yorulduysam sen uyumalısın 

Ellerim sevilmek istiyor 

Saçlarım okşanmak istiyor 

Dudaklarım öpülmek istiyor 

Anlamalısın. 

Ağaçların yeşili kalmadı 

Gökyüzünün mavisi yok 

Bu dağlar o dağlar değil 

Rüzgarında kekik kokusu yok 

Kim bu çaresiz adam 

Bu kan çanağı gözler kimin 

Kaç gecedir uykusu yok 

Gündüzü yok 

Gecesi yok 

Yok 

Yok 

Anladım 

Sensiz yaşanmaz bu dünyada 

İmkanı yok.

Ümit Yaşar OĞUZCAN

AYKIRI YAŞAMAK - Şükrü ERBAŞ

AYKIRI YAŞAMAK

Geriye bakarak yanıtlıyoruz birbirimizi

Bir destek aranır bir güç alırcasına

Dönerek ikide bir anıların ülkesine..

Alnımızı gererek konuşuyoruz, kaşlarımızı

Bir ince eğimle siper edip bakışlarımıza

Çok iyi bildiğimiz bir duyguyu

-  O biraz yenilgiye biraz ezikliğe benzer

   Ortak yaşadığımız sızım sızım -

Saklamaya çalışıyoruz birbirimizden.

Uzun uzun susuyoruz sözün kıyılarında

Hangi kapıyı aralasak bir uzaklık esiyor

Hiçbir düşünceyi sonuna dek götüremiyoruz.

-  Böyle belirlenmiş sınırlar içinde

   Bir iç denetimle, bir dış denetimle

   Konuşmasak da eski tadını yitirdi -

Düşler kuruyoruz yeniden gelecek üzerine

Kaldırıp kirpiklerimizi ayak uçlarımızdan

Dağlara bakıyoruz, ufuklara, bulutlara

-   Ah, o insan yüreğinin değişmeyen tutkusu -

 Bir güncel sesle sonra, çirkin ve çiğ

Bir kirli görüntüyle hayata ilişkin

Dönüyoruz gerçeğin o kalın çizgisine..

Yeni yeni yaşamlar kuruyoruz ödünler vererek

Aklımızda yüzlerce geçerli açıklama:

"Yaşamak zorundayız nasılsa, iyidir

Hiç yoktan var olmak" adına

Karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsini.

Bir kan pıhtısı gibi yarada kuruyan

Binlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbinizde

Anılar inançlar incelikler düşler..

Şükrü ERBAŞ

KARINCA KUMU - Didem MADAK

KARINCA KUMU

Yine gittin o karanlık odaya

Karanlık uykularına.

Sen hep gülerdin oysagülüverirdin

Bir bakardım eğilmiş su içiyor

Gamzelerinden kuşlar.

Bir bakardım gözlerinde

Güneşli ve sıcak iki hurma.

Bir bakardım hayata dikleniyor

Diktiğin horoz ibikleri saksılarda.

Biriciğim, kardeşim ne oldu sana?

Karşıyaka vapurunda alıştı dilim en çok acıya

Acı çaylar içer ve bakardım karanlık sulara

Bir balığın uykusunu düşlerdim

Karanlık sularda kaybettiği rüyaları,

Sigaramdan kopup giden iki kıvılcım

Merak ederdim ne konuşurlar aralarında?

Sen beni hep merak ederdin,

Sen beni hep yemeğe beklerdin,

Seni sıcacık evimizde bulduğumda

İki kıvılcım buluşmuş gibi olurdu

Balığın karanlık uykusuyla.

Bir kesmeşeker koymuş gibi olurdun sanki

Dilimin ucuna.

Berekettir diye hani geçen hıdrellezde

Karınca kumu toplayıp getirmiştin

Kimse bereketi öyle getirmedi bana

Küçük, küçücük bir torbada

Az gerçi cüzdanımda hala kağıtlar,

Ama bozuklar harmandalı oynuyor,

Zil oluyor parmağımın ucunda,

Küçücük insanlar şimdi cüzdanıma her bakışımda

Neşeli bir ateşin üstünden atlıyor.

Kardeşim, biriciğim, kimse yoksulluğu benim için

Böyle sevimli kılmadı şimdiye kadar.

Kötü rüyalar görürdüm durmadan

Bağırırdı bir yaşlı kadın:

Mavi alevlerin ortasına,

Bu kırmızı elbise giymiş kadın yakışır.

Sanırım birileri beni yakacak

Diye tuttururdum sabahları.

Ateş iyidir derdin sen, başarıdır,

Çok şeyler başaracaksın.

Kardeşim, biriciğim sen olmasan,

Ablanın kâbuslarını kim hayra yorardı?

Yine gülsen, gülüversen,

Ben böyle saymazdım

Çarşafımdaki kırmızı gülleri o zaman,

Sayıyorum, sayıyorum

Hiç bitmiyor güller,

Sensiz hiç bitmiyor zaman.

Çıksan o karanlık uykudan,

Kilerde fazla güneşimiz kalmış mı bir baksan.

Bütün serotonin geri alım inhibitörleri birleşseler

Geri alamazlar çünkü,

Hayra yorulmuş bir rüya kadar sevinen hayatı,

Geri alamazlar bir avuç karınca kumunun huzurunu.

Didem MADAK