ALACA DAĞLARDA SARI ÇİÇEK ~ Gülten AKIN

ALACA DAĞLARDA SARI ÇİÇEK

Alaca dağlarda sarı çiçek

Açar kimse duymaz sabaha kadar

Alaca dağlarda sarı çiçek

Sevgisinden yalnızlığından korkar

“Alın çevremden hatıraları

Beni bir kere aydınlığa bırakın”

Bu yaşamadan çok ölüme yakın

Bu kendikendinde solan maviyi

Siz hatırlamadan edemezsiniz

Şekil siner daha siner

Ses daha uzar yağmur içinde

Bir yük katarı geceleri

Şehri karanlığından ayırır

Siz düşünmeden edemezsiniz

“Açsam içimi bir mendil gibi

Bıraksam rüzgâra rüzgâra”

Gün günden kırılan siz ezilen siz

Siz düşünmeden edemezsiniz

Korkar sevgisinden yalnızlığından

Eğilir toprağa toprağa

Alaca dağlarda sarı çiçek

Bekleyin her gece bekleyin bekleyin

Bir gün unutulmuş bir aynadan

Bütün sevgiler size dönecek

Gülten AKIN

BİR SABAH SEVGİYLE UYANDIR BENİ ~ Fikret DEMİRAĞ

BİR SABAH SEVGİYLE UYANDIR BENİ

Acımın alnından öperek uyandır bir sabah beni

dışarıda güneşi ve baharı yağarken yağmur.

Yüreğimde bir müzikle uyandır beni

tüy parmaklarını ağrıyan yerlerimde gezdir.

Saçlarımdan zamanı geçirerek uyandır bir sabah.

Sen günün şiiri ol, ben şarkını besteleyeyim.

Sen narin bir nar fidanı gibi salın rüzgarda

ben yanında yaralı bir dize gibi durayım.

Aşk ve Şiirle barışan bir dünyaya uyandır bir sabah beni.

Fikret DEMİRAĞ

SADECE SES KALICIDIR ~ Füruğ FERRUHZAD

SADECE SES KALICIDIR

Ne için durmalıyım? Ne için? 

Kuşlar çoğul maviliği aramaya gitmişler

Ufuk dikeydir,

Ufuk dikeydir ve hareket fıskiye gibi

Görünümde ışıklı yıldızlar oynuyor

yeryüzü, yükseklikte kendini tekrarlıyor

Ve gökyüzü kuyuları ilişki bağlantılarına dönüşüyor

Ve gündüz öyle geniştir ki

gazetenin küçük beynine sığmıyor.

Ne için durmalıyım? 

Yol hayatin kılcal damarları arasından geçiyor.

Çevrenin niteliği tüm kokuşmuş hücreleri öldürecek

Ve şafağın kimyasal atmosferinde

Sadece ses kalacak,

Zaman zerreciklerine bağlanan ses.

Ne için durmalıyım? 

bataklık; kokuşmuş böceklerin çoğaldığı yerden

başka ne olabilir? 

Morgun benliği ölülerin şişmiş cesetlerinden ibarettir.

Ve ateş böceği... AH

Ateş böceğinin konuştuğu an

Karanlıktaki alçak adam koflanan

erkekliğini gizliyor

Ne için durmalıyım? 

Kurşunlu harflerin işbirliği boşunadır

ve kurşunlu harflerin işbirliği

bu değersiz düşünceyi kurtarmaz.

Ben ağaçların soyundanım

Ve bu "bayat" havayı solumak kederlendiriyor beni,

Ölen bir kuş uçuşu unutmamayı öğütledi bana

Tüm güçlerin sonu güneşin gerçeği

ve ışığın bilinciyle birleşmekten ibarettir,

birleşmek.

Yel değirmenlerinin çürümesi doğaldır,

ne için durmalıyım? 

Ben yeşil buğday salkımlarını

göğsüme alarak, sütle besliyorum,

Ses,ses, sadece ses,

su akışının sesi

ve dişi toprak kabuğu üzerine

yıldız ışığının düşüş sesi ve aşkın yayılma sesi

Ses, ses, sadece ses kalıcıdır.

Cücelerin ülkesinde

Sıfır üzerine dolaşıyor ölçü mihenkleri

Ne için durmalıyım? 

Ben dört unsura itaat ediyorum

Ve yüreğimin yasalarını

körlerin yerel hükumeti düzenlemiyor.

Böceğin etle sarılı boşlukta, yararsız dolaşımı ve

vahşice ulumalar

beni ilgilendirmiyor.

Beni çiçeklerin kanlı soyu yaşamaya sorumlu kılmış

biliyor musun? Çiçeklerin kanlı soyu.

Çeviri: Cavit Mukaddes

Füruğ FERRUHZAD

ANNEME MEKTUP ~ Sergey YESENİN

ANNEME MEKTUP

Sağ mısın henüz ihtiyarcığım?

Ben de sağım. Selam, selam!

Döksün çatısından yuvacığının

O betimsiz aydınlığını akşam.

Duyuyorum özenip tasanı gizlemeye,

Kederleniyormuşsun benim güç yazgıma,

Sık sık çıkıyormuşsun yolumu gözlemeye

Bürünüp eski moda harap urbana.

Ve akşamın mavi karanlığında sana

Sık sık görünüyormuş bir acıklı düş:

Meyhane kavgasında birisi güya

Fin işi bıçağını yüreğime gömmüş.

Değil anacığım! Dinsin gözünde yaş.

Başka şey değil bu, acı bir karabasan.

Olmadım daha öyle sefil bir ayyaş,

Hiç ölür müyüm sana kavuşmadan.

Eskisi gibiyim yine, öyle sevecen ve sıcak

Ve yalnızca bir düşte yanıyor yüreğim,

İçimde başkaldıran özlemle çabucak

Alçacık evimize döneceğim.

Döneceğim, baharın ak bahçemizde

Salınınca dallar dört bir yandan.

Ancak sen uyandırma beni sekiz yıl önce

Uykumu böldüğün gibi gün ağarmadan.

Uyandırma o düşler içinde gideni,

Dalgalandırma o gerçekleşmeyeni,

Çok erken bir bitkinliği ve yitimi

Çekmek beklermiş yaşamda beni.

Dua etmeyi de öğretme bana. Eksik olsun!

Eskiye dönüş hiç yok artık.

Sensin tek dayanağım ve avuntum,

Tek sensin bana betimsiz aydınlık.

Unut, son ver artık tasanı gizlemeye,

Kederlenme benim güç yazgıma.

Öyle sık çıkma yolumu gözlemeye,

Bürünüp eski moda harap urbana.

Sergey YESENİN

AĞITLAR TOPLAMI ~ Turgut UYAR

AĞITLAR TOPLAMI

Ben alır başımı giderim bir gün

Ege adalarına şarap içmeye

Oturup güngörmüş pazarlarla teslis konuşmaya

Ve bir rüzgar koklamaya üç yüz yıl gelecekten

Çocuklarımız ve kadınlarımız

Ve bütün karmaşık lığımız, düzelse

Ben hala sorar dururum bir karpuz sergisinde,

Öğrenci yurtlarında nasıl hazırlanıldığını

Acele yemekler ve yataklar karşısında

Üzümcülerin ve balıkçıların sürümcemesi karşısında

Kabaran bir hüzündür gitgide aşk olur

Kalkıp tokatlarız bir yanlışlığı

Tutar bizi kan gibi tutar eksikliğimiz

Önce öyle sandırılırız, sonra inanırız

En kaba dağlarda incelik bulduğumuz

Yarım yamalak bir insan, bir sayı olduğumuz

Ve yaşlı bir kurdun öldüğü vakit

Şişer, ağar yüzeye morarmaz cesedimiz

Sarar ince bir sızı kalplerimizi

Çünkü dağlarda bahar tazelenirken

Taze yeşiller hazırlanırken

Ben sorarım bir gün, boğuk kışlalarda

Nasıl hazırlanıldığını sahipsiz sılalalara

-kirli ve perdesiz camlar karşısında

Bakır sinilerle camiler karşısında-

Baharı yani çiçekleri yani en olağan mutluluğu

Bilmenin tam karşısında

Üç renkli kedilerin dişiliğini

Bakkal, memur pijamalı babalarla birleşen

Saç örgülerini küçük kızların

Kaçamak buluşmalarını ara sokakların

Ve bilinçsiz katlanmasını koskoca bir gövdenin

Suya ateşe, açlığa ve kana, sorarım

Ölmeyi, ölürken kaç yaşında olmayı

Hatıran bir güldür bana

Ellerin bir yakınlıktır

Geçmişi ular gecelerime

Hatıran bir güldür bana

Büyük caddeleri sevdiren bana

Büyük özürleri bulduran bana

Sağlam kılan soyumuzu

Ben artık herkesi tanırım

Çünkü kış geldi

Çünkü kış sonsuzdur, öğretir.

Benim şu ellerim bir şaşkınlıktır

Kadını ve kızı ve suyu tanımaz, dayanır

Turgut UYAR

ÇERÇEVESİZ FOTOĞRAF ~ Şükrü ERBAŞ

ÇERÇEVESİZ FOTOĞRAF

Kendine zehir cümlesiyim kalbin

Parmaklar, alın kırışıklığı, yere düşen yüz

Ben çok gider az gelirim kalabalığa

Korurum yalnızlıkta sözlerimi

Çekiyorum çerçevesiz fotoğrafımı

Ey gizimi mülk edinmek isteyen dünya

Ne payım var ömrünüzde bir şarkıdan fazla

Mezarını ağzında gezdirenler

Şimdi evlerin birinde eşyalar Leyla’sı

Demiştim o çocuğa, adil değil hiçbir yakınlık

Seni kim öğretti bize ey güvenlik duygusu

Herkes gövdesine borçlu ölüyor

Ben giderim denizlere ki bir dar zaman

Ne kadar genişlerse odalar ve asfalt

Binlerce eşik saçımızdan tırnağımıza

Kötü bir geçmiştir hayal diye tutunduğumuz

Geçtim pervasız mevsimini konuşmanın

Unutarak kuruyorum ömrümü

Bu kaçıncı öğrenişim seni pişmanlık

Herkes nasıl bir seferde biliyor

Narhı yok saygımın

İç sesiyim bu pazar yerinin

Sussam ikrar söylesem kusur

O yanlışım kalbin cümlesine dokunan

Şükrü ERBAŞ

MOLA ~ Adnan AZAR

MOLA

saçlarımı erken rüzgârlarla dağıttım

alnımdaki lekeler eylül ıslıklarından

yüzüm kör bir aydınlıkta nedensiz şimdi 

yani nedensizim, yani yolum uzun, gün kısa

alıştım, artık çiçeklerle deniyorum kendimi

son kimliğim de aşınmıştı geceye karışmaktan

gülüşümün adını bulamayacaklar, biliyorum

çocukluğum yaşlanmayacak uğultularda

eskiyen günlerde bir ilenç var, bunu da biliyorum

resimler yırtılırdı bakışlarımdan, yine de üşümezdim

yine de uzanırdım sabahın buğusuna

unuturdum göğsümü delen ışıkları

seni artık yaz sularında aramıyorum

burda geceler yoksul, çocuklar suskun

ve binlerce söz ölüsü ellerimde

ben de susuyorum, sustum artık

sustum ve yüzüm kanamıyor hiç bir güle

Adnan AZAR