ÇERÇEVESİZ FOTOĞRAF
Kendine zehir cümlesiyim kalbin
Parmaklar, alın kırışıklığı, yere düşen yüz
Ben çok gider az gelirim kalabalığa
Korurum yalnızlıkta sözlerimi
Çekiyorum çerçevesiz fotoğrafımı
Ey gizimi mülk edinmek isteyen dünya
Ne payım var ömrünüzde bir şarkıdan fazla
Mezarını ağzında gezdirenler
Şimdi evlerin birinde eşyalar Leyla’sı
Demiştim o çocuğa, adil değil hiçbir yakınlık
Seni kim öğretti bize ey güvenlik duygusu
Herkes gövdesine borçlu ölüyor
Ben giderim denizlere ki bir dar zaman
Ne kadar genişlerse odalar ve asfalt
Binlerce eşik saçımızdan tırnağımıza
Kötü bir geçmiştir hayal diye tutunduğumuz
Geçtim pervasız mevsimini konuşmanın
Unutarak kuruyorum ömrümü
Bu kaçıncı öğrenişim seni pişmanlık
Herkes nasıl bir seferde biliyor
Narhı yok saygımın
İç sesiyim bu pazar yerinin
Sussam ikrar söylesem kusur
O yanlışım kalbin cümlesine dokunan
Şükrü ERBAŞ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder