TEMBELLER ~ Pablo NERUDA

TEMBELLER

Hangi akla uydular, hangi akla

Ne geçti ellerine üstelik

Ay’a uzay gemileri atmakla?

Bulurlar mı umduklarını sanki

Güzelim göklerin canına okumakla

Oysa olgun çağında üzümlerin

Toprağın karnında can bulur şarabın kanı

Denizlerle sıradağlar arasında

Şili’de şimdi kirazlar oynaşır

Esmer, gizemli kızlar türkü çığırır

Bir akarsu yalazlanır gitarlarda

Yaratır buğdayın mucizesini

Güneş, kapılara bir dokunmakla

İlk yudumu al’dır şarabın

Tatlıdır alyanak bir çocuk kadar

İkincisi güçlü yapar adamı

Gemici türkülerince güçlü yapar

Üçüncüsü bir kırmızı zümrüttür

Hem ateş, hem gelincik birarada

Evimin hem toprağı, hem denizi var

Kocaman kocaman gözleri kadınımın

İri yaban fındıklarını andıran.

Gece inince, deniz usulca

Giyinir yeşiller, beyazlar

Ayışığı köpüklere vurur da

Deniz yeşili kızlar gibi düş kurar

Evrenin böylesi nerde var?

Pablo NERUDA

KARDEŞİM BARIŞI NE ZAMAN YAPACAĞIZ? ~ Fikret DEMİRAĞ

KARDEŞİM BARIŞI NE ZAMAN YAPACAĞIZ?

Kardeşim, işte gene geldi yaz, yüreğin yazın mektubunu aldı mı,

işte yaz geldi gene, kardeşim, barışı ne zaman yapacağız,

ne zaman barışacağız önce kendi kendimizle sonra birbirimizle,

ne zaman gidip gelecek sevgi suları aramızda, işte gene yaz geldi,

barış buğdayını ne zaman ekeceğiz, yüreklerimiz ne zaman konuşacak,

ne zaman duyacağız, söyle, sevgili, yaşamın sürüme uğultusunu,

işte gene yaz geldi, etin mavinin ve sevişmenin kokusunu aldın mı,

ne zaman olacak kendi sesimiz, “kendimiz” olmayı ne zaman öğreneceğiz,

ne solgun çocuklar, gençlikler yaşadık, kardeşim, aklında mı,

aklında mı ne yoğun acılar, ne boşa yorgunluklar yaşadığımız,

anımsa, ne adına, ne bol ölümlere akıp gitti kanlarımız,

nasıl ziyan olup gitti en güzel yıllarımız, anımsa,

her gün biraz daha çarklara yedirildiğimizin farkında mısın,

şarkılarımızın başkalarınca belirlendiğini ne zaman anlayacağız,

boşa akan sular gibi nasıl yoğa akıp gittik, anımsa

Kendimiz olmayı, ne zaman öğreneceğiz, örselememeyi hiçbir yüreği,

umutlarımızın ve acılarımızın küllerine olsun saygılı olmayı ne zaman,

ne zaman anlayacağız yaşamın saygıya değer olduğunu, insanın ve şarkısının,

bir otu, bir yaprağı bile ezip örselemeden sevip koklamayı, ne zaman,

uğultulu zaman kovanı önünde ürpermeyi ve doğru algılamayı onu,

acıları gündemden ne zaman düşeceğiz, insanla yaşıt o çıkar duygusunu,

kardeşim işte gene yaz geldi, yazlar yüreğine sevmeyi öğretmedi mi,

işte yaz geldi gene, işte yaz geldi, işte yaz, mektubunu aldın mı,

Yüreğinin mektubu eline ulaşmadı mı hiç almadın mı avuçlarına onu,

şiir, o gerçek şiir ne zaman dolduracak yaşamın kılcal damarlarını,

sevginin tozunu ne zaman alacağız, ovup parlatmayı sevgili bir umudu,

kardeşim, büyük büyük harflerle yüreğimize ne zaman yazacağız

bu kirlenmiş dünyadaki bütün güzel, haklı şeylerin adını

Ne zaman alacağız yalansız bir sevişmenin o benzersiz tadını?

Fikret DEMİRAĞ

UMUTTUR ~ Turgut UYAR

UMUTTUR

“sen beni sevdikçe ey yar derdim artar daima”

çünkü beni sevsen de

güvenmezsin bana bilirim

ama artan her şeyle birlikte yanlışlık da artar

mesela her su gözyaşı olur

her dönem bir hazin geçiş

suya boşversem yanılsama

aya baksam bir bulut

sevgisizlikle birlikte yanlışlığın hükmü başlar

bir düşün kaç kişiyiz bildirilerde

şimdilik kaç paralıyız hele akşam olunca

bunca sütsüzün kahrını çektik düşün ki

gene de soluğumuz

bir orman yangını sanılır oralarda buralarda

ezildik gerçi ama horlanamadık bunu hatırlarsın

mutlaka hatırlarsın bunu

tut ki enver bırakır tehdidini

ethem başlar

çünkü beni sevsen de bana güvenmezsin iyi bilirim

apoletim sırmasız hatta hiç yok

su içsem ağzımın kenarlarından dökerim

neyi hatırlatır benim sana uzak bir bakışım

bilirim

aslında mutsuz yaşayıp gidiyoruz

ölüme direnerek şimdilik

şimdilik alımlı bir başka mutluluklara özenerek

aşkımız ve mutfak rafları ve uçaklar üstüne korkumuz

bir yudum gelecek ve mutlu saatler üstüne korkumuz

ama birlikte biliyoruz: eğilecek bugünkü başlar

sev beni, alış bana

kimse ürkütemez bağlandığımız güzelliğin utkusunu

sev beni, bir dağ gölgesi kadar sev

şimdilik bırak musluğun sızmasını damın akmasını

bir tırnak gibi büyü domuz bir tırnak gibi

zorlayarak her bir yanı

çünkü biraz sonra umut başlar her günkü, başlar

aslında bir alıştırmadır umut

öbürlerinin azıcık nefes diye bağışladığı

-baharı beklemeye benzer-

hain ve olmayanadır çünkü

umutsuzluğu taşır yanında

oysa nasıl olsa gelecektir bahar denen tarih

önüne durulmaz mantığıyla doğanın

yeşilden olma birim

sudan gelme itmeyle

umut yoktur

kimse yoktur umut etmemeyi önleyecek

çünkü umut kaçınılmaz gelecektir

bütün gümbürtüsüyle

umut kaçınılmaz gerçektir çünkü

biri Asya’da biterken sözgelişi, Şili’de öbürkü başlar

Turgut UYAR

DAĞ KELEBEĞİ ~ Antonio MACHADO

DAĞ KELEBEĞİ

Sen değil misin, kelebek,

şu kimsesiz dağların canı,

derin uçurumları ile

sivri tepelerinin? 

Sen doğabilesin diye

büyülü değneğiyle

taş fırtınalarına, emretti bir gün

durup susmalarını bir peri

ve zincirlendi o dağlar birbirine

sen uçabilesin diye.

Portakallı karalı,

esmer ve altın rengi,

dağ kelebeği,yabangülü üstünde

kat kat kanatçıkların, ya konar kalkarsın

oynaşarak güneşle, ya da bir günışını

üstünde çarmıha gerilmiş.

Dağ kelebeği,

kırların tepelerin kelebeği,

rengini resme dökemez kimse senin; yaşarsın

onu ancak sen ve kanatların

havada, güneşte, yabangülünde,

öylesine özgür ve öyle tatlısın ki

Juan Ramon Jimenez Fransisken lirinin tellerini

senin için okşar usul usul.

Antonio MACHADO

DÖRT GÜVERCİN - Nazım Hikmet Ran

DÖRT GÜVERCİN

Geldi dört güvercin

Suda yıkanmak için.

Su mahpusane yalağındaydı

Ve güneş

Güvercinlerin

Gözünde, kanadında, kırmızı ayağındaydı.

Girdi dört güvercin

Yıkanmak için

Suyun içine.

Ve kederli toprakta dört insan

Baktı dört güvercine.

Güvercinler hep beraber

Güneşi taşıyıp kırmızı ayaklarında

uçabilirler.

Durdurmaz onları demir ve duvar.

Güvercinlerin yumuşak kanatları var.

Ve kanatlar

Şimdi burda, şimdi damın üzerinde.

İnsanların kanatları yok

İnsanların kanatları yüreklerinde. 

Dört güvercin

Güneşe varmak için

Yıkandı, uçtu sudan... 

İstanbul Tevkifhanesi / 1938

Nazım Hikmet Ran

SENİ SEVİYORUM -2- Süreyya BERFE

SENİ SEVİYORUM

-2-

Bundan sonra

kalbimin kaldığı yerde yaşamak istiyorum

Parçalanmış bir kalbi

daha fazla parçalamak istemiyorum.

Bu yüzden

toz değmemiş Mayıs gelinciklerini toplayıp

şurup yapacağım.

Peki, tamam

pembe gül şurubu da yaparım.

İkisini karıştırıp

bir damla limon damlatır

üstüne, kıyına, içine dökerim.

Bir gülgelincik şöleni istiyorsun, hissediyorum.

Seni Seviyorum.

Aramızda bir ruh oluştuğunu farkettim.

Hiç olmayacak şeyler soruyorum.

“İstemem, istemiyorum, hayır.” diyorsun.

Hiç ama hiç olmayacak birşey bu, doğru.

“Nehir içimizde, deniz çevremizdedir.”

Kimindi bu

Hani birara tamamını okumuştuk.

Doğru, Elliot’ın.

Afferin sana unutmamışsın.

En kalitelisinden

5 kilo sızma zeytinyağı hakettin.

Uğraştır beni

zamanımı al

söyleyip söyleyip vazgeçme

tutma kendini

Seni Seviyorum.

Yatıp uyumak istiyorum, ama ne gezer.

“Ben iyi bir okur sayılırım

fakat kendimi senin yanında boş hissediyorum” diyorsun.

Senden biraz daha yaşlıyım fark bu.

Ne komik değil mi?

Böyle durumlarda, halimden

hem memnunum hem değilim.

Gece, Yarımay ışığında kestim o kamışları

oldu bir kere.

Sana bulanıp gelen gömlek üstümde

çıplak bedenimde.

Tenimde tenin, bütün gün, bütün akşam.

Geceleri çıkarıp seni giyiniyorum.

“Hadi evimize gidelim.”

Seni Seviyorum.

Sana

yol kenarında açan

kokulu bir sarı çiçek vereyim.

Hemen çıkıp giden

hemen açıp kalan

hemen toprağını seven

suyunu ve senin suyunu

billura döndüren bir sarı çiçek…

Aç açabildiğin kadar

Ak akabildiğin kadar…

Bu hasretlik dayanılacak iş değil.

Başım çevriliyor bir o yana, bir bu yana.

Güzünden akan yaş, içinden geçen benimkinin eşi.

Kaç kere dilimin ucuna geldi. Namuslandım, diyemedim.

Ayrılık büküyor belimi, yaşlılık değil, bunun bir nedeni olmalı.

Sızlıyor işte burnumun direği.

Seni Seviyorum

Şimdi de lavanta çiçeği toplamaya gidiyorum.

Reçel yapacağım sana, yapayım da gör.

Sabah erken toplamak gerekir

bunu da sen bilmezsin.

En geç 10’da evde olurum.

Uyanmamış ol ki

sabah uykuna reçel serpeyim.

Lavanta çiçeği toplamaya…

Deniz dibini gösterebilen

rüzgâra soru sordurabilen

güneşte terlemiş yanık okaliptüs

(yani sıtma ağacı

gülme, okumam sonra)

pembesinden zor vazgeçen karabiber

bizi, bizim gibi görse

zeytin verecek o üç dört ağaç…

Gözünün rengine

dönüştürür gibi bakmıştın.

Herkesin ufku ermez

bizim yakınlığımıza

uzaklığımıza da.

Ne bileyim

bana harcadığın, harcayacağın

iyi zamanın çok olsun.

Gelincik gelincik kokunca rüzgâr

iri yağmur tanelerini ışıldattıkça güneş

sana doyamıyorum.

Kim, seni

senin kendini sevdiğin kadar sevdi?

Hazmettin artık sürekli boşluğu

Elbet sallanacak geleceğe doğru

bir sarkaç gibi.

Çünkü, taşları da ürpertir

yaşlı bastonların sesleri.

Sokul bana

ancak ölünce bırakırım.

Seni seviyorum.

Süreyya BERFE

SAKALSIZ BİR OĞLANIN TRAGEDYASI ~ Arkadaş Zekai ÖZGER

SAKALSIZ BİR OĞLANIN TRAGEDYASI

charles chaplin bir savaşta yitirdim sakalımı

çıkmazlığın grev sesi umutlarımı vururken

yendirdim bıyıklarımı papağan kuşkulara

biraz elma şekeriyle kazıdım sakalımı

lohusa şerbetiyle kazıdım sakalımı

yanaklarım paprika lahmacun ister misiniz

al işte sana böyle yüze böyle güz

demeyin deseniz de sakal yok ya ucunda

bu güz vermedi tarla seneye bıyık kerim

ben ettim siz etmeyin sakal veririm size

iğne iplik elimde bıyık dikerim size

yanaklarım taşlıtarla kurabiye yer misiniz

Sayın bayan dursanıza gözünüze kuş kaçmış

bu bıyık hiç gitmemiş sesinizin rengine

sakalınız uzamış inmiş ta belinize

at kuyruğu yapınız ya da örgüleyiniz

kedinizin bıyığını usturayla kesiniz

yanaklarım bileytaşı ispirto sever misiniz

yoksul ve utangaç bir müşteriyim ben

sizde güneş bulunur mu biraz/kaktüs alıcam

saksılarım yeşersin üç beş bulut verin de

çok üşüdü güneşten şizofreni olucak

çabuk olun lütfen dikenleri solucak

yanaklarım gobi çölü soğuk su içer misiniz

yüzüm eski bir artist yaşlandıkça shirley temple

elimde bir baş soğan bir baş sarımsak

ah ne kadar şakacısınız hiç hamlet oynamadınız mı

olmak ya da olmamak bütün sorun bu

yanaklarım yul bryner şimşir tarak ister misiniz

Arkadaş Zekai ÖZGER