DİYALEKTİĞE ÖVGÜ ~ Bertolt BRECHT

DİYALEKTİĞE ÖVGÜ

Şu adım başı zulüm kıyım ortamında

her egemen yeni bir sömürü peşinde.

Şiddet tek güvence. Düzen değişmesin!

Haksızlıklara karşı çıt çıkmıyor ortalıkta

ama ezilenleri dinlerseniz, derler ki:

“Dileğimiz gerçekleşemez hiçbir zaman…”

Oysa, yaşam sürüyorsa, dememeli “hiçbir zaman”

Hiçbir zaman kesin değildir kesin sanılan.

Hiçbir şey nasılsa öylece kalamaz, bir gün

buyruktakiler başlayacaktır buyurmaya.

Öyleyse kim diyebilir “hiçbir zaman”

Zulüm sürüp gidiyorsa kimin yüzünden: Bizim!

Bir gün kimin yüzünden yıkılacak: Gene bizim!

Kim yıkılsa ayağa kalkacak sonunda

ve bir gün mutlaka dövüşecek yeni baştan.

Onu kim durdurabilir bilinçle donanmışsa

çünkü bugün yenilen yenecektir yarın

Ve hep “bugün” doğacaktır “hiçbir zaman”dan.

Bertolt BRECHT

BİR İNTİHAR AKŞAMI ÜSTÜNE SÖYLENTİ - Turgut UYAR

BİR İNTİHAR AKŞAMI ÜSTÜNE SÖYLENTİ

Kısacık yoğun bir akşam

her kezin yüzünün bir anıya karıştığı

yoğun bir akşam

bana bir memur gibi davrandılar hastanelerde

ve bir intihar üstüne söylenti

bütün kıyıları dolaştı durdu

kısacık bir akşam

Kısacık serin bir akşam

kelebeklerin atlarla yarıştığı

yoğun bir akşam

bazı mektuplar damgalandı postanelerde

oturuldu bir takım şarkılar söylendi

bir adam bir kadının kapısını vurdu

kısacık bir akşam

Neyi söylesem bir kahramanlıktı

içinde azıcık buluştuğumuz

bir bulutla bir kağıt peçete arasında

kısacık yoğun bir akşam

şaşırdım hüznümü nerelere bıraksam

bir yanda kasıklarımın sarsılmaz gücü ve

kısacık yoğun bir akşam

Her şey bir unutkanlıktı

arada bir deliler gibi kavuştuğumuz

tüfekle vurulmuş bir parsın yarasında

kıcacık yoğun bir akşam

biliyordum bir soğuktu nereye varsam

bir yanımda bir el bir yanda vazgeçilmez bir sancı ve

kısacık yoğun bir akşam.

Kim karıştırdı gerçekliğine

yaşadığım sonsuzluğun

ve oturuldu bir takım şeyler söylendi

imla kurallarıyla mutsuzluk üstüne

kısacık bir akşam

duraladım ne yapsam

Kim karıştırdı gerçekliğine

su terazilerindeki ensizliğin

ve fotoğraflar çekildi ben çıkmadım herkes eğlendi

araba vapurlarıyla denizsizlik üstüne

kısacık bir akşam

o kadar kısa ki bir akşam

yüzümü suyun ardında buldum

kıyılar bu yüzdendir öyle dediler

kısacık yoğun bir akşam

serin bir akşam öyle söylediler...

Turgut UYAR

BEYAZ GÜL - Ümit Yaşar OĞUZCAN

BEYAZ GÜL

seni arıyorum kalabalık caddelerde,

tanımadığım insanlar geçiyor, sen yoksun..

perişan hayallerimin başladığı yerde,

sana sesleniyorum, duyuyor musun?

beyaz güller açtı bahçelerde , sevdiğin..

ya o karanfil , baygın kokulu çiçek.

gel yalnızlık bahçeme beyazlar giyin,

anladım ki bu ömür sensiz geçmeyecek.

odamı süsleyen ellerini uzat,

hazzından dile gelsin bastığın halı..

açılsın sevincinden perdeler kat kat..

ışık ve ateş senin için yanmalı..

sonra çevir düğmesini, radyonun

sevdiğin musiki dolsun odama,

dinle şarkısını büyük koronun,

beni düşün! beni düşün ağlama..

içimden bir ses diyor ki sabret..

sonu gelecek bu yalnızlığın,

bütün aynalar gülecek elbet,

açılacak kapılar ansızın..

yalnız sen varsın beyaz gülüm,

evde bahçede ve sokakta,

bir eylül akşamı gördüğüm ,

o beyaz hayalsin uzakta..

yakınsın yalnızlık kadar,

uzaksın yakınmış gibi,

sensiz yaşadığım yıllar

bu kadar güzel değildi.

yeter.. gel artık yeter..

karanfiller açtı gel

kış bahçesinde , güller

beyaz güller açtı gel !!

Ümit Yaşar OĞUZCAN

SONE 50-51 - William SHAKESPEARE

SONE 50

Yola koyuldum ama, ilerlemek ne de zor;

Şu yorucu yol var ya, ben sonuna vararak

Rahata kavuşmayı umarken, şöyle diyor:

“Sen ne kadar gidersen dostun o kadar ırak.”

Beni götüren hayvan, üzüntümün yorgunu,

Güçbelâ yürür benim dert yükümü taşırken;

Zavallı, bir sezgiyle öğrenmiş sanki şunu:

Binicisi hız sevmez senden uzaklaşırken.

Kanlı mahmuzum bile onu öne süremez

Sağrısını öfkeyle bazen dürtükleyince;

Yalnızca inilder de, başka yanıt veremez,

O, derisini deşen mahmuzdan keskin bence. 

Çünkü o inleyişten şu doğuyor kafamda:

Benim derdim önümde, sevincimse arkamda.

SONE 51

Bineğimin suçunu hoş görebilir sevgim:

Yavaş gitti ben hızla uzaklaşırken senden.

Senin olduğun yerden niçin koşup gideyim?

Dönünceye dek koşu tutturmağa yok neden .

Ah. zavallı hayvanım ne özür bulur böyle.

Hızların en yamanı bana yavaş görünür;

Ben üzengi vururum rüzgâra binsem bile.

Kanatlanıp uçarım, başka her hız sürünür.

Aşık atamaz hiçbir at arzumla o zaman.

Çünkü arzu en güçlü aşktan doğan yaratı.

Kişner - külçe et değil - ateşli bir küheylân;

Aşka karşılık sevgi, hoş görür bitkin atı. 

Senden uzaklaşırken kasden yavaş gitti ya,

Ben sana koşup onu bırakacağım yaya. 

William SHAKESPEARE

ACABA - Edip CANSEVER

ACABA

Dönelim

Döndürsün bizi

Kalbin akıp giden bulutlara benzeyen sesi

Yağmursuz bir yağmura açılmış kapılardan

Ve akılda kalan bir yokuştan

Ve yalnız çocuklara özgü o sonsuz sinema koltuklarından

Ve çocukluktan

Dönelim

Dönelim mi biz

Gençlikten, oralardan

Mutluluğu bir kabuk gibi saran mutsuzluklardan

Dönelim mi acıya

Acıya, büyük acıya

Ve soralım mı acaba

Ey büyük yalnızlık insansan eğer

Bir kaya

Dalgalar yalarken onu

O bakarken kaskatı kalabalıklara

Ah, kalbin bulut bulut akan sesi.

Bütünüyle bir semte benziyor Ruhi Bey

Binlerce, on binlerce kedinin hep birden kımıldadığı

Kedilerden örülmüş bir semte

Ve soğuk bir tuvalde yerini bulamamış renkler gibi

Soğuk ve ayakta tutan çelişkileri

Bir görünümden bir başka görünüme kolayca sıçranan

Her şeyin, ama herşeyin çok dıştan farkedildiği

Eh belki de bir satır fazlalığı ya da bir satır eksikliği

Belki de genç bir şairden ödünç alınan.

Yürüyor mu, yürümeyi mi düşünüyor Ruhi Bey

Düşünmesi daha mı sonra koyuluyor yola

Nereye gidecek ama, nereye varacak sanki

Yoksa bir oyun tadı mı buluyor bunda

Oyundan atılmaktan korkmayan bir oyuncu gibi

Boşvermiş de sanki oyunun kurallarına

Üstelik son bölümde, perdenin kapanmasına

Azıcık vakit kalmış

Ya da vakit var daha. Ama ne çıkar

Gövdenin yazgıya başkaldırması mı

Ruhi Beyin

Başkaldırması mı yoksa

Vaktinden önce anlamanın şaşkınlığı mı

Vaktinde anlamanın sevinci mi

Ya da biraz geç kalmanın

O gereksiz tedirginliği mi

Hangisi

Ama belli ki sonundayız her şeyin

En sonunda.

Edip CANSEVER

BİR İSYAN TÜRKÜSÜ - Ayten MUTLU "Seni Özledim"

Resmin Hikayesi; valerieleonardphotography tarafından oluşturulmuştur.

("SAILI". Saili 25 yaşında. Katmandu Vadisi'ndeki şehir çöplüğünde çalışıyor. 

Katmandu'nun vadisinde artan evsel atık, endüstriyel atık ve kimyasal atıklar çevre için zorluklar yarattı. 

Depolama alanı, bir takım çevresel etkilere sahip olabilir. Sızıntı suyu adı verilen kirli su, hem yeryüzünü hem de yer altı suyunu kirletebilir. 

2005 yılından bu yana sisdol depolama sahası faaliyete geçmiş olup artık kapasitesine ulaşmaktadır. 

Her gün 140 kamyon, arazide 1.400 ton çöp boşaltıyor. 

Çöp seviyesi büyüdükçe, ekskavatörler tepenin yanını çöpü örtmek için hurdaya çıkarıyor. 

Yaklaşık 300 atık toplayıcı şu anda ayrılıyor, atıklar çöplükte.

Bu aktivite, atıklar sağlığını tehlikeye attığı için hiçbir şekilde resmi değildir. 

Temmuz 2014'te bir kadın süpürücü, sahada faaliyet gösteren bir araç tarafından vurulduğunda öldü. 

Bu insanlar ayrılmış atıkların satışı için küçük bir geçim kaynağı oluşturuyorlar. 

Çoğu, 2015 depreminden sonra evlerini kaybetti ve burada yaşamak için çalışmaktan başka seçeneği yok)

BİR İSYAN TÜRKÜSÜ

ben kadınım

hani şu bildiğiniz

ve de bilmediğiniz

kimi şeytan, kimi melek

kimi çiçek, kimi koyun

etinden, sütünden derisinden

al nakışlı gömlek edip giyindiğiniz

aklı kısa saçı uzun

sokakta mutfakta yatakta

elinizin altında

gönlünüzce ektiğiniz biçtiğiniz

tarla

tepesinde tepe tepe

tepindiğiniz

eksik etek

kiminizin anası

karısı kiminizin

ya da orospunun teki

çağlar boyu diri diri mezara gömdüğünüz

uğruna öldüğünüz

mülkünüz cariyeniz

taşa tuttuğunuz

aldığınız sattığınız

kanatmayı erkeklik saydığınız

kadın

söylenmemiş ilahi

okunmamış bir kitap

sayfaları lime lime, yaprakları sararmış

kapağında karanfil suretleri

kenar süsü boynunu eğmiş sümbül

hüznün rengini almış

cinselliği günahın öbür adı

sevinci ayıp

yasaklarla tabularla

peçelerin karasına boyanmış

ben kadınım

ıslah olmaz günahkârı bütün dinlerin

tanrım, babam, kocam

efendilerim

menekşeyim dikenli tarlalarda

saksılarda fesleğen

dalları kafesli camlara tutsak

dikenli tellerin ardına sürgün

bin yıllardır işgal edilmiş toprak

anayım ben

ak sütüyle eşkiyalar emziren

gecenin kovuğunda söylenmemiş türküyüm

bir ağıt çiçeğiyim hoyratça örselenmiş

sevdalarda yediveren gülüyüm

ak yazmada kara yazı

buyurmuşlar ele varmış

doğuramamış yarımsanmış

kız doğurmuş ele salmış

oğul demiş yele salmış

ağıtların tüneğinde

iki eli böğründe kalakalmış

deprem sessizliğinde yüreğimin

nakış nakış ilmek ilmek ördüğüm

o dilsiz isyan

bin yıllarda kördüğüm

ben kadınım

sabır taşı, öfkelerin çatlatamadığı

bütün günahlar benden sorulur

ben öderim diyetini bütün dinlerin

kına rengi kan içinde ellerim

erkeğim yılkı atı uzun kış çağlarında

bense bulgur aşı yoksul evlerde

sade suya tarhana

gül reçeli konaklarda

saraylarda gül kokulu cariye

yaşanacak yazgısıyım tarihin

zaman zindanlarına açılan tek pencere

kanayan serüveninde insanlığın

benim dışlanmışlığım

yoksulluğu hayatın

uzun uykularda yorulduk

uzun acıktık insan olmaya

sustuk, sustuk

sizin tanrılığınız yüzünden

insanlığımızı unuttuk

yorgunum

horlanmışım

cahilim

ağlamak biraz da savrulmaktır bilirim

gücüm kendime yeter

gökyüzü biliyor, taşsa da öfkem

döner namlu döner bıçak

beni vurur yüreğimden

gece iner

devriyeler kol gezer sokaklarımda

yaralarım dil vermez

erkeğim el vermez, kaygıları diz boyu

yalnızlık

paslı bir demir kapıdır duvarlarımda

ah, bu karanlık, saçlarıma dolanan

bu ceylan, dizleri kan içinde, kimsesiz

uzun uykularım, sanrılar, karabasanlar

aldatılmışlığım

vurun kahpeye vurun vurun

vurun zeytin dallarına

kurutun

selam olsun size yedi erenler

erenleri çağımın, okumuşları

insana gül yaraşır diye gülün yoluna

kalem kuşanmışları, baş koymuşları

duyun beni

yürünecek yollarım var, yollarınıza varan

hallerim var, hallerinizden yaman

gümbür gümbür yüreğim, ayaklarım acemi

önümü kapatmayın

yollarıma durmayın

uçmaya varıyorum, kanadım ürkek

kanadımı kırmayın

yeter

yeter artık, ödedim diyetini her gülüşümün

ertelenmiş aşklarım var yaşanacak

şarkılarım, söylenmeye beni bekleyen

sesim gür bir kaynak gibi çağıldayacak

ve ellerim

bir olup ellerinle

hayatı

yeni baştan kuracak

Ayten MUTLU

"Seni Özledim"

Cezmi ERSÖZ: 3 Şiir

SEN ASLINDA ÇOK ESKİ BİR ŞEYE AŞIKSIN

Künyeme kazıdım ölü doğmuş sevinçlerini

Ölürsem beni seninle ararlar şimdi

Bak, incelirken zehirleniyorsun yavaş yavaş

Beni yanaşma ruhum boğuyor geceleri

Ölürsem beni seninle ararlar şimdi

Yüreğim paslı bir sarnıç

Gözyaşlarının demi hâlâ avuçlarımda

Sesleniyorsun sevdaların kilitlendiği manastırlardan

Yaşamak güçlü olmak değildir her zaman

Künyeme kazıdım ölü doğmuş sevinçlerini

Ölürsem beni seninle ararlar şimdi

__o__

ESKİ BİR KADINSIN SEN

Eski bir kadınsın sen

aşkı öğretmek için tekrar tekrar dirilen…

Ölümünü bekletiyor şimdi seninle

sevdası yarım kalmış ömürler.

Boğulmuş ve kanla karışmış yüzü denizin

sevginle duruluyor…

Aşk, unutulmuş bir sanat gibi,

ağırbaşlı bir çileyle öğreniliyor şimdi

Eski bir kadınsın sen,

aşkı öğretmek için celladını tekrar tekrar dirilten…

__o__

YOK KARŞILIĞI YÜZÜNÜN

Senin sana rağmen bir yüzün var

herkesin ilk aşkına benzeyen

beklemek kadar acı, anlamak kadar zor

nedensiz ölümlerin suskunluğu gibi

yok karşılığı yüzünün

Senin sana rağmen bir yüzün var

herkesin ilk aşkına benzeyen

yakınlaştıkça imkansız uçurumlar

nedensiz hayatların o büyük acısı gibi –

yok karşılığı yüzünün

Cezmi ERSÖZ