MAVİ ~ Haydar ERGÜLEN

MAVİ

üstünde yağmurdan başka hiçbir şey yoktu

anlam olmak için yeterince çıplaktın

şiirin nasıl bir şey olması gerektiğini

hatırlatıyordu gözlerin, sana böyle inandım:

ben inanmak için şiir yazıyorum, gözlerin

cihangir'i hatırlatıyordu, hayal içinde fakir

üsküdar'dan o rüyaya baktım: maviydin

bir özletip bir geri çekiyordun denizlerini!

usul usul inandım güzelliğin hatırına yağan

yağmurun üstümüzde hakkı vardır, inandım

uzak bir mavi kızın gözlerindeki bulut

burada içimize yağacaktır, inandım, mavi

bir yağmurluğun da olsa şiirden ıslanırdın!

gövdene de böyle inandım, duruydu, şiirin

nasıl bir şey olması gerektiğini hatırlatıyordu:

öyle çıplaktın ki içinde şiirden başka

hiçbir şey yoktu, gövden neyi hatırlatıyorsa

ona inanıyorum, beni hatırılamasa da, biliyorum

bazı uzaklıkların hiç mektup beklemediğini...

bazı şiirler de bekleyemiyor yağmurun dinmesini!

Haydar ERGÜLEN

HERKES ÖLÜR ÖLÜMÜNÜ ~ Yılmaz ODABAŞI

HERKES ÖLÜR ÖLÜMÜNÜ

“Ölüm gelecek ve senin gözlerinle bakacak.”

~ C. Pavese ~

I

Kanatlanır, kanatılır bütün boşluklar.

Aynalar her gün bir başka yalan söyler

ve kalınır geride çizilmiş hayatlardan,

geride yağmurlardan ve çığlıklardan.

H e r k e s  ç i z e r  b o ş l u ğ u n u…

II

Her aşk başlarken pembe,

ayrılıkta rengi siyah yalnızlığın…

Herkes arar pembesini.

Oysa kendinden ötesi yoktur;

kimse sevmez yalnızlıkta gölgesini…

III

Herkes sever doğumunu;

kim sever ölümünü?

Herkes sever doğrusunu;

kim sever yanlışını?

Herkes susar ayıbını.

H e r k e s  s u s a r  a y ı b ı n ı…

IV

Herkes bilir gitmesini.

Bir zaman öğrenirsin

gideni sırtından öpmesini

H e r k e s  y a ş a r  h a s r e t i n i…

V

Herkes geçer gençliğini

Herkes…Buğusunda anıların

yitirir kekliğini…

VI

Herkes yaşamakla suçlu,

aşkıyla hükümlüdür;

herkes doğarken ölümlüdür…

Herkes ölür ölümünü;

göğe salıp düşlerini,

salıp tenini, nefesini

bırakır ceketini.

H e r k e s  b ı r a k a c a k t ı r  c e k e t i n i…

Yılmaz ODABAŞI

BİR ADIN KALMALI - Ahmet Hamdi TANPINAR

BİR ADIN KALMALI

bir adın kalmalı geriye 

bütün kırılmış şeylerin nihayetinde 

aynaların ardında sır 

yalnızlığın peşinde kuvvet 

evet nihayet 

bir adın kalmalı geriye 

bir de o kahreden gurbet 

sen say ki 

ben hiç ağlamadım 

hiç ateşe tutmadım yüreğimi 

geceleri, koynuma almadım ihaneti 

ve say ki 

bütün şiirler gözlerini 

bütün şarkılar saçlarını söylemedi 

hele nihavent 

hele buselik hiç geçmedi fikrimden 

ve hiç gitmedi 

bir topak kan gibi adın 

içimin nehirlerinden 

evet yangın 

evet salaş yalvarmanın korkusunda talan 

evet kaybetmenin o zehirli buğusu 

evet nisyan 

evet kahrolmuş sayfaların arasında adın 

sokaklar dolusu bir adamın yalnızlığı 

bu sevda biraz nadan 

biraz da hıçkırık tadı 

pencere önü menekşelerinde her akşam 

dağlar sonra oynadı yerinden 

ve hallaçlar attı pamuğu fütursuzca 

sen say ki 

yerin dibine geçti 

geçmeyesi sevdam 

ve ben seni sevdiğim zaman 

bu şehre yağmurlar yağdı 

yani ben seni sevdiğim zaman 

ayrılık kurşun kadar ağır 

gülüşün kadar felaketiydi yaşamanın 

yine de bir adın kalmalı geriye 

bütün kırılmış şeylerin nihayetinde 

aynaların ardında sır 

yalnızlığın peşinde kuvvet 

evet nihayet 

bir adın kalmalı geriye 

bir de o kahreden gurbet 

beni affet 

Kaybetmek için erken, sevmek için çok geç

Ahmet Hamdi TANPINAR

AĞUSTOS ŞİİRİ - Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

AĞUSTOS ŞİİRİ

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum

Hep böyle havalar besler fırtınaları

Korkarım bu mavi ışık çabuk sönecek

Duymazdım durgun suların bezgin türkülerini

Alışmak ölümün bir başka adıymış bilmezdim

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı

Bir rüzgar kulaklarımdan hiç eksilmiyor

Esirgenmiş bir dünyada müthiş yalnızım

Geri dönsen bile ben artık o ben olmayacağım

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Ben mısralarımı kerpiç gecelerinden çekmişim

Beş numara lamba kaderi var mısralarımda benim

Deli çizgi gözlerimi kör etmiş, kör etmiş, kör etmiş

Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar dönüyor garipsi

Çığlık çığlığa kuşlar dönüyor evcil ve tedirgin

Gök mavisi bir türkü dolanmış yüreciğime

Selsele yolculuklar tütüyor gözlerimde, neyleyim

İnsan demişim, kitap yüzlü insanlar demişim gidemiyorum

Kaderim kaderleri demişim güzelim

Sen olmasan ben böyle değildim

Böyle uysal ve kırılmış değildi şiirlerim

Bir yangın sonu yorgunluğu yakıyor avuçlarımı

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek

Rüzgar gibi ağustos geçti ellerimizden

Meyvalar bizi bal renkli günahlara çağırıyorlar

Bir yanda yaşanmamış günlerin hırsı

Bir yanda boşa geçen gecelerin acısı

Malum o dramın en güzel perdesindeydik

Ağustos şarap olmuş, kanımıza akmıştı

Göçmüş kıtalar üstünde kuşlar gibiydik

Her gören didik didik bizi denetliyordu

Biz kendi derdimize düşmüştük

Orda da akşamlar olacak güzelim

Kanlı mendil gibi ağustos akşamları

Şu benim çektiklerimi görmeyeceksin

Belki yanında başkaları olacak

Belki düşlerine bile girmeyeceğim

Gün oldu acıların şiirini yaşadım

Gün oldu zehir gibi yokluğunu yaşadım

Bana sen ne diye duyurdun yalnızlığımı

Ne diye gurbet gibi mısralarıma sindin

Dokunsan parmaklarıma tutuşacağım

Yere batan şehrin tek yalnızıyım

Yüzyılın ağrısını anlayarak çekiyorum

Ekmeğime barut sinmiş bulanık özgürlükler

Tepmişim rahatımı, boynu bükük mutluluğumu

Yaşıyorsam erkekçe yaşıyorum

Düşün ki coğrafyanın en güzel yerindeyiz

En güzel günlerinde gençliğimizin

Ölümden ötesini aklım almıyor

Beterin beteri var diyenlere inanmıyorum

İstesek cenneti kurtarabiliriz

Ben bir ışık için tepmişim rahatımı

Bu güleç yüzlülerin, bu acı türkülerini

Bu yoksul yerleri anlayarak seviyorum

Delicesine anlayarak güzelim

Yüreğim sızlıyor bu roman iyi bitmeyecek.

Hasan Hüseyin KORKMAZGİL

SENİ SEVİYORUM - NAZIM HİKMET RAN

SENİ SEVİYORUM

Çömeldim, bakıyorum toprağa.

Otlara bakıyorum, böceklere bakıyorum.

Mavi mavi çiçek açmış dallara bakıyorum,

Sen bahar toprağı gibisin sevgilim

sana bakıyorum

Sırtüstü uzandım görüyorum gökyüzünü,

Ağacın dallarını görüyorum.

Sen, bahar mevsiminde gökyüzü gibisin sevgilim

seni görüyorum

Gece kırda ateş yaktım, ateşe dokunuyorum

Suya dokunuyorum,

Kumaşa dokunuyorum,

Gümüşe dokunuyorum,

Sen yıldızların altında yakılan ateş gibisin sevgilim

sana dokunuyorum

İnsanların içindeyim seviyorum insanları

Hareketi seviyorum

Düşünceyi seviyorum

Kavgamı seviyorum

Sen kavgamın içinde bir insansın sevgilim,

SENİ SEVİYORUM.

NAZIM HİKMET RAN

Grup Yorum 

İnsanların İçindeyim Seviyorum İnsanları

https://youtu.be/_QG00irEejU

RÜYAMIZ - Cahit Sıtkı TARANCI

RÜYAMIZ

Bir havuz kenarında yan yana oturmuşuz; 

Bu su bizim gölgemiz,biziz şeffaf ve temiz. 

Su sesine uyarak bir şarkı tutturmuşuz, 

Açılan güller gibi suda gönüllerimiz. 

Ne vakitten beridir burada oturmuşuz? 

Dünden, hatta bugünden bile yok haberimiz. 

Yaşamanın en güzel noktasında durmuşuz, 

Bir huzur ahengine dalmış gönüllerimiz. 

Uyanabilir miyiz sanki böyle rüyadan? 

Asırlar kadar uzun,müphem ve tatlı bir an, 

Biz o kadar sarhoşuz, o kadar sarhoşuz biz! 

İşte gözlerimizde bu suyun derinliği, 

İçimizdedir işte bu suyun serinliği; 

Biz o kadar, o kadar birbirimiziniz.

Cahit Sıtkı TARANCI

BİR ÇIKMAZ SOKAK - Ümit Yaşar OĞUZCAN

BİR ÇIKMAZ SOKAK

Ne kadar dönüp dolaşsam, yine de 

Hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz 

Bir umut kırıntısı gözlerimde 

Yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz 

Sokak o sokak, bense ben değilim 

Sanki bin yıllar geçmiş aradan 

Boşlukta bir şeyler arıyor elim 

Belki de mahşere dek bulunmayan 

Yitirdiğim neydi, aradığım ne 

Çöken ne yüreğime kurşun gibi 

Tanrım! ben mi değiştim söylesene 

Yoksa bende zamanlar mı eskidi 

Bir yerlere varmadan, nasıl böyle 

Hiç durmadan akıp gidiyor günler 

Yaşam diye verdiğin bu mu söyle 

O mu sırtıma sapladığın hançer 

Bir çıkmaz sokağın sonunda, işte 

Suskun ve tek başına senin leyim 

Fanilikten ölmezliğe geçişte 

Bilmiyorum, söyle bana, ben neyim 

Sevdimse; verdiğin yürekle sevdim 

Sen açtın bu ufku karşımda sonsuz 

Yürüdüm bir yolun sonuna geldim 

Yıkık, üzgün ve paramparça onsuz 

Ölüm buysa, Tanrım buysa yaşamak 

Sil alnımdan yazdığın bu yazgıyı 

Ya bir yere çıksın artık bu sokak 

Ya da öldür içimdeki Tanrıyı!..

Ümit Yaşar OĞUZCAN