DAĞILAN GÜL ~ Behçet AYSAN

DAĞILAN GÜL

ne söylersen söyle bu aşk ikimizindi 

ikimizindi bir zamanlar aynı gökyüzü 

bir samanın tutuşması gibi olan şey 

biraz erzurumdu biraz rize biraz mardin 

geniş, dingin, sürekli bir yurt gibi

ne söylersen söyle rüzgardır duyan 

düşleri çağıran iri siyah gözleriyle 

ve yanıbaşımızda mutlu kalan ne var ki 

belki bir kuş akşamın ölü ağzındaki 

sadece güldür dağılmış ayaklanmaya

ne söylersen söyle ruhum bağırıyor 

acı içinde bağırıyor giden her şeye 

uzak kapıların ses verip çağırmadığı 

mutsuzluk değil mi biraz da şarkıdır 

üzgün, kırık, iri bir gül gibi kanayan

ne söylersen söyle bir gün yiteceğiz 

çam seli halinde kalabalık bir orman 

alıp götürecek bizi kuytu ölümlere 

yaşamanın anlamını sorsam da söyleme 

konuştukça bir gemi açılıyor kıyıdan.

Behçet AYSAN