SEÇME ÖYKÜLER"Küçük Friedemann"

       "Annesinin ölümü kendisi için büyük bir üzüntükaynağı olmuştu. Küçük Friedemann bu üzüntüyü uzun süre gönlünde saklayıp korumuştu. Üzüntünün tadını çıkartmış, büyük bir mutluluk gibi kendini üzüntüye adamış, bin bir çocukluk anısından yararlanarak bakıp beslemiş onu, ilk güçlü yaşantısı sayılan bu üzücü olayı sömürüp durmuştu.

       Bizim için 'mutlu' sözcüğüyle nitelenecek bir akış izlesin, izlemesin, yaşamın kendisi tek başına güzel değil miydi? Johannes Friedmann hissediyordu böyle olduğunu ve hayatı seviyordu. Yaşamın bize sunabileceği en büyük mutluluğa sırt çevirmiş onun gibi birinin, kendi erişebileceği küçük mutlulukların zevkini nasıl içten bir özenle çıkarabildiğini kimse bilemezdi. İlkbaharda kırlara açılıp parklarda dolaşmak, bir çiçeğin burcu burcu kokusunu solumak, bir kuşun ötüşünü dinlemek, bütün bunlar, insanın içini şükran duygusuyla dolduracak şeyler değil miydi?"

Thomas MANN / SEÇME ÖYKÜLER"Küçük Friedemann"