PERİYE
Esin perisi bakışlarıyla süzdü yüzümü,
Gözleri canlı, ışıl ışıldı.
Ve zorla aldı benden altın yüzüğümü,
Baharın ilk armağanını.
Peri! Görüyorsun, nasıl da mutlular peri,
Kızlar, dullar, gelinler…
Tekerler altında ezileyim daha iyi,
Bağlamasın da beni zincirler.
Bilirim: Fal açıp yolacağım ben de
Bahçeden sevecen bir papatyayı.
Herkes çeker bu yeryüzünde
Aşkın acısından neyse payı.
Şafağa değin penceremde yaktığım bir mum
Ve çekmiyorum özlemini kimselerin.
Ve bilmek de istemiyorum, istemiyorum, istemiyorum
Nasıl öpüldüğünü başka sevgililerin.
Yarın bana aynalar gülerek derler ki
“Artık ne ışıl ışıl gözlerim, ne de canlı…”
Usulca derim: Aldı gitti o peri
Tanrısal armağanını.”
Anna AHMATOVA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder