YALNIZIM. YALNIZ BÜZÜLÜ VERİYORUM ~ Antonia POZZİ

YALNIZIM. YALNIZ BÜZÜLÜ VERİYORUM

Kollarımda sızı ve takatsizlik:

Saçma bir istek, kendimden küçükmüş gibi

hissettiğim, canlı bir şeyi

sıkıca tutmak uğruna. Akşam olunca, aniden

kaçırmak ve ardmdan da, koşar adım götürmek isterim,

ağır yüklerimden birini;

onu korumak uğruna, karanlığa hücum etmek

isterim, tıpkı kayalara vuran deniz gibi;

onun için savaşmak isterim, öyle ki bana

bir hayat ürpertisi kalsın; sonra düşmek isterim,

sokakta, en dipsiz gecede,

ay ve kayın ağaçlarıyla yaldızlı

nemli bir göğün altında; kıvrılıvermek

bağrıma bastığım bu hayataonu

uyutmak-ve kendim de uyumak isterim, en nihayet…

Yok: Yalnızım. Yalnız büzülüveriyorum

zayıf bedenimin üzerine. Fark etmiyorum,

sızlayan bir alın yerine, bir deli misali

dizlerimin gergin tenini öpmekte olduğumu

 

Antonia POZZİ