MASUM VE ÇIPLAK ~ Engin Turgut

MASUM VE ÇIPLAK

Acıkmış düşlerinden, susamış ruhundan bak bana. Mavi 

ışığın boşluğa düşmesin, renklerin kalbine sızan suçsuz 

gözlerinle ışıldıyor çiçeklere su veren ellerim, görüyor 

musun? Hayalci bir avcı gibi sokuldum, bir kuş gibi 

havalanıp, masum ve çıplak bir uçuşla kondum uçlarına 

ve yanına uzandım ve birlikte bakıyoruz konuşkan 

yıldızlara. Sabahları erken uyanan bir doğa gibi, ne 

kadar da çalışkan kolların var senin. Kollarına sığınsam 

da hep esin perim olsan. Attila İlhan şiirleri okuyarak 

açılsak denizin sonsuz sarhoşluğuna Bilirim çiçeklerle 

konuşursun, bütün sokaklarına, dağlarına, bayırlarına 

aşk kaçmış senin. Yeryüzündeki bütün kelimeleri 

üzerine boca etsem onlarca şiir dökülür eteklerinden.

Martıların denizi koklaması, denizi öpmesi ne kadar 

güzeldir ve sen ne kadar güzel ve beyaz bir kadınsın 

böyle. Gökyüzü akıyor üzerinden. Gözlerin şiir odası 

değil de nedir? Gözlerini özlemekten sisli bir adaya 

dönüştü gövdem, görüyor musun? Düzyazı bir şiir gibi 

bakıyorum sana. Gövdemin hayatını altüst eden 

tutkunun ta kendisi olmalısın. Arzuyla bakan o sıcak 

masumiyetin aşktan daha da derin. Bak ne güzel 

uzandım bulutlarına. Gözlerinin önünde eğildim. O 

masum ve çıplak yanınla dokun üşüyen dudaklarıma.

Kalbinin duvarlarına resimlerini yaptım. Bir rüya 

merdiveni bulsaydım da arzuyla bakan gözlerinin 

avlusunda sabahlasaydım. İştah uyandıran tenha 

yerlerine bakmaktan bıkmadım. Dildaşım sen ne güzel 

susuyorsun böyle, sana çok hayranım. İnsandaşım sen 

ne güzel gülümsüyorsun böyle, sana çok susadım. Islak 

ağzından şurup yaptım hadi gel kana kana içelim. Akide 

şekeri kokan dilin güzel kelimeler karnavalı, senin her 

kelimen aşka çıkıyor. Kalbin porselen midir, kötü bir 

kelimenin rüzgârından kırılacakmış gibi duruyor. Elma 

ağacı yüzlü sevgili, yanaklarını okşayasım, yüzüne 

dokunasım geliyor. Ahşap bir derdim var benim. Beni 

bir güve gibi yiyip bitiriyorlar. Bu aşk şalını çıplak 

omuzlarına örtmeliyim. Bak bunlar benim kelimelerim, 

onlar da çok üşüyorlar. Tatlı kurbağam benim, neşeli 

bir ıslıksın ağzımda.

Gülümsemenin ay parkında salıncakta sallanan 

çocukların coşkusunu taşıyorsun. Gözlerindeki o derin 

ikram ve davet iyiliğin ve sevincin billur bahçesi olmuş. 

Taş suyu içti, ben seni içmeye doyamadım. Parıldayan 

bir istiridyeyim sana ben, incim olur musun? Öksüz ve 

yetim bırakırsan bu aşkı, yıldızlar ağlamaya başlar ve bu 

şiirdeki makamın canı acır. Farid Farjad yağmurun ve 

İstanbul’un ruhunu ısıtıyor, duyuyor musun? Ve 

durmadan bir efkâr gibi yağan bu yağmur ikimize ne 

kadar da çok yakışıyor biliyor musun? Salacak 

vapurunda unutulmuş bir şapkanın rüzgârı esiyor ve 

mutlu bir sabah kahvaltısı kokuyor o uzun ve ince ellerin.

Ve ben seni Vivaldi’nin dört mevsimine de sığdıramam. 

Benim için bir yaz meleği tadındasın, hercai menekşeler 

dökülüyor kıvranan kıvrımlarından. Dünyamızın yarısı yaz 

ama yarısı yasta. Elimi kalbime götürsem de söylesem. 

Kutsal meleklerin kanatlarını kopardılar. Bak 

artık göller kurudu, nehir akmıyor, yağmur herkese 

yağmıyor, balıklar küstü, yaralı bir çağın ayakları 

birbirine dolaşıyor. Kan ve gözyaşından geçilmiyor 

rüyalarımız. Rüyalarımıza ve düşlerimize el koymuşlar. 

Hadi gel yeni bir çağın serçe kalbiyle aklımızı 

temizleyelim. Kapansın kara delikler ve çekip gitsin 

tarihin katil yüzlü, zıvanadan çıkmış çirkin yüzleri.

Günaydın ey gözleri İstanbul parıltısı sevgili, kalbindeki 

Şems hep açık kalsın, Günaydın Goran Bregoviç’in 

ritmik kalbi. Günaydın “Çingeneler Zamanı”. Bugün 

günlerden seninle yapılan küçük domatesler kahvaltısı. 

Günaydın esmerliğini aşkın masumiyetinden almış ruhu 

Tango’dan geçilmeyen masum ve çıplak sevgilim. 

Acıkmış düşlerinden, susamış ruhundan bak bana!

 

Engin Turgut